Tátbestand

m -es, -stände спра́вы, стан рэ́чаў, су́тнасць спра́вы

den ~ áufnehmen* — склада́ць пратако́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Háuptsache

f - гало́ўнае; су́тнасць

in der ~ — найпе́рш, гало́ўным чы́нам

die ~, dass… — гало́ўнае, каб…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

замаскірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Закрыць, захінуць чым‑н., каб зрабіць непрыметным. Замаскіраваць яму травою. □ З усіх бакоў надзейна замаскіравалі нас густыя зараснікі, і заўважыць нашу засаду нялёгка. В. Вольскі. // перан. Скрыць сутнасць чаго‑н. Замаскіраваць свае намеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

treść

treś|ć

ж.

1. змест;

spis ~ci — змест (у кнізе);

2. сутнасць, сэнс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

meat [mi:t] n.

1. мя́са;

meat and drink стра́вы і напо́і

2. (of) су́тнасць, што-н. ціка́вае або́ ва́жнае (у размове, кніжцы і да т.п.);

the meat of the story су́тнасць апавяда́ння;

meat and potatoes AmE, infml са́мая ва́жная ча́стка дыску́сіі

♦

meat and drink to smb. то́е, што падаба́ецца або́ лёгка дае́цца каму́-н.;

easy meat той, яко́га лёгка падману́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спасці́гнуць, -ну, -неш, -не; спасці́г, -гла; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што (разм.).

1. Усвядоміць, зразумець, пранікнуць у сутнасць чаго-н.

С. філасофскі сэнс рамана.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Выпасці на долю каго-, чаго-н., здарыцца з кім-, чым-н. (пра што-н. дрэннае, непрыемнае).

Бяда спасцігла іх сям’ю.

|| незак. спасціга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спасціжэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отчёт м. справазда́ча, -чы ж.;

отда́ть себе́ отчёт усвядо́міць, зразуме́ць;

челове́к до́лжен отдава́ть себе́ отчёт во всех свои́х посту́пках чалаве́к паві́нен разуме́ць су́тнасць усі́х сваі́х учы́нкаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысу́тнічаць ’быць, знаходзіцца ў пэўны час; мецца, быць у наяўнасці’ (ТСБМ), прысу́тнасць ’знаходжанне, наяўнасць’ (там жа), укр. прису́тність ’прысутнасць’. Паводле Васілеўскага (Аб нек. асабл., 48–51) калька 20‑х гадоў XX ст. з рус. прису́тствовать ’знаходзіцца, быць у наяўнасці’, дзе суфікс ‑ствова‑ (з ц.-слав.) быў заменены прадуктыўным суфіксам ‑ніча‑ (< ‑нік), што ўтварае дзеясловы ад назоўнікаў дзеючай асобы. Параўн. су́тнасць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

монафізі́цтва

(ад монафізіты)

плынь у хрысціянстве, якая ўзнікла ў 5 ст. у Візантыі і прызнавала наяўнасць у Хрыста толькі адной боскай прыроды, адмаўляючы чалавечую сутнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эсе́нцыя

(лац. essentia = сутнасць)

1) моцны настой або раствор чаго-н., які перад выкарыстаннем разбаўляюць вадой;

2) перан. тое, што і квінтэсенцыя (напр. э. фактаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)