стальні́ца, ‑ы, ж.

1. Верхняя дошка, крышка стала. А паставілі посуд — Стальніца Увагнулася, просіць падпоры. Калачынскі. На стальніцы ляжаць тонкія скрылёчкі ружовага сала. Лужанін.

2. Абл. Шуфляда стала. [Мама:] — Брусок, Міша, у стальніцы вазьмі. Я косы панясу. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падса́джвацца несов.

1. подса́живаться;

п. да стала́ — подса́живаться к столу́;

2. страд. подса́живаться; подкла́дываться, подсо́вываться;

1, 2 см. падса́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́тнік, ‑а, м.

Даўней — прыдворны служка, які прыносіў са скляпоў напіткі для царскага стала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sicken [ˈsɪkən] v. BrE

1. выкліка́ць агі́ду;

I was sickened at the sight… Мне стала агідна, калі я ўбачыў…

2. (for) захварэ́ць;

sicken for mumps захварэ́ць на сві́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ашмётак ’стаптаны лапаць; бясформенны кавалак гразі’ (Бяльк.), рус. бранск. асьмётак (Растаргуеў, Бранск.). Хутчэй за ўсё ад шмётка, ашмётка ’анучка, якой змятаюць са стала’ (ад сметать, этымалогія Насовіча), параўн. ашмоцце.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шыне́ль, ‑няля, м.

Форменнае паліто спецыяльнага пакрою, са складкай на спіне і хлясцікам. У гэты час да стала падышоў малады рослы ў вайсковым шынялі хлапец. Сташэўскі. Тады, калі Віктар апранаў новы шынель, гімнасцёрку, ватнікі, яму стала шкада запаснога палка. Навуменка.

[Ад фр. chenille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ciągle

пастаянна; заўсёды; стала; увесь час;

ciągle jeszcze — усё яшчэ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жо́нчын, ‑а.

Які належыць жонцы. Жончыны ўборы. □ [Андрэй] падышоў да стала, глянуў у жончын твар. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мор, ‑у, м.

Уст. Павальная смерць, эпідэмія. Стала ціха, нібы мор выкаціў усю вёску. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)