гала́-

(гр. hals, halos = соль)

першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнні адпавядае слову «соль».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сегне́тавы

(ад фр. Seignette = прозвішча фр. аптэкара 17 ст.);

с-ая соль — падвойная соль віннай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Саля́нка 1 ’саляніца’ (ЛА, 5). Дэрыват ад прым. саля́ны, які да соль (гл.).

Саля́нка 2 ’мера сыпучых рэчываў у 4 чацверыка’ (Касп.). Да соль (гл.), мабыць, першапачаткова мера солі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dwuwęglan, ~u

м. хім. двухвуглекіслая соль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sálzfrei

a бессалявы́, які не ўтры́млівае соль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Violínschlüssel

[vi-]

m -s, - скрыпі́чны ключ, ключ соль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нарко́м, ‑а, м.

Народны камісар. Паважна старыя вітаюць наркома, Падносяць хлеб-соль, караваі і мёд. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sal

[sæl]

n.

соль f. (у фармацэўты́чнай тэрміналёгіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

potash

[ˈpɑ:tæʃ]

n.

пата́ш -у́ m., ка́лійная соль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

камяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Рабіцца цвёрдым, як камень.

Соль у вільготным месцы камянее.

2. перан. Станавіцца каменным (у 2 і 3 знач.).

К. ад жаху.

Сэрца камянее.

|| зак. акамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і скамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)