ко́нязь Драўляны слуп (вв. Ямна і Буды Дзіс. пав.).

□ в. Канязёўка Краснап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

расхіста́ць сов.

1. расшата́ть;

р. слуп — расшата́ть столб;

р. зуб — расшата́ть зуб;

2. перен. расшата́ть; осла́бить;

р. дысцыплі́ну — расшата́ть дисципли́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́дэрпост

(англ. rudder-post, ад rodder = руль + post = слуп)

вертыкальны брус кармавога канца судна, на які навешваецца руль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Змерзнуць, моцна азябнуць. — Ты ж акалеў, вунь пальцы якія. — смеючыся казала.. [леснічыха] Сяргею. Шамякін.

2. Памерці (часцей пра жывёлу). — А я думала, ці не акалеў часам! — пакпіла Ганна. — Стаіць, як слуп пры шляху! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таблі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да табліца.

2. Дошчачка, пласцінка з надпісам, які ўказвае, абазначае што‑н. Усё меншае і меншае слуп з таблічкай «Рудня», а потым зусім знікае за павароткаю ракі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trakcyjny

trakcyjn|y

цягавы;

sieć ~a — кантактныя правады;

słup ~y — апорны слуп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pręgierz

м. гіст. ганебны слуп;

postawić pod ~em — паставіць да ганебнага слупа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падгні́сці, ‑гніе; зак.

1. Згніць знізу, у ніжняй частцы. Дрэва падгніло. □ Падгніе, упадзе слуп — паваліцца і ўвесь плот. Карпаў.

2. Крыху, злёгку загніць. Яблык падгніў. □ Падлога падгніла, і дошкі хістаюцца пад нагамі. Колас. // перан. Прыйсці ў заняпад, вырадзіцца. Капіталістычны свет падгніў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтастылі́я

(ад аўта- + гр. stilos = слуп, апора)

тып сучлянення сківічнага апарата з восевым чэрапам (у хімерападобных, дваякадыхаючых, земнаводных, амніётаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

*Аўшу́ла, оўшу́ла ’слуп з пазамі’, оўшу́лок (Шушк., 159), укр. авшула, овшула ’тс’ (Лысенка, СПГ). Гл. ушула, вушула, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўшак і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)