лагаты́пы

(ад гр. logos = слова + -тып)

паліграфічныя наборныя літары 2 з найбольш ужывальнымі словамі і складамі (адбітымі на адной ножцы), якія выкарыстоўваліся пры ручным наборы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ці́тла

(гр. titlos = надпіс)

надрадковы знак у старажытнагрэчаскай, стараславянскай і ўсходнеславянскай пісьменнасці, які ставіўся над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны абазначалі лічбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

liczyć się

незак.

1. лічыцца;

2. лічыцца; браць у разлік; улічваць;

liczyć się ze słowami — лічыцца са словамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

про́пісь, ‑і, ж.

1. Узор правільнага каліграфічнага пісьма. Спісваць з пропісі. // Пісьмо ад рукі сярод друкаванага тэксту.

2. перан. Агульнавядомая, збітая ісціна, думка.

3. у знач. прысл. про́піссю. Словамі, а не лічбамі. Напісаць суму пропіссю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Выраўнаваць, зрабіць гладкім. Загладзіць валасы рукой. Загладзіць зямлю лапатай.

2. перан. Змякчыць, зрабіць менш адчувальным. Загладзіць віну. □ Леўчыку здалося, што гэтымі словамі ён загладзіў крыху сваю памылку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апро́шы

(фр. approches)

1) земляныя равы, якія пракладвалі для скрытага набліжэння да сцен крэпасці перад яе штурмам;

2) прамежкі паміж літарамі або словамі ў друкарскім наборы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вале́нтнасць

(ад лац. valentia = сіла)

уласцівасць атама аднаго элемента далучаць да сябе пэўную колькасць атамаў другога элемента;

2) лінгв. здольнасць слоў спалучацца з пэўнымі іншымі словамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blackguard

[ˈblægɑ:rd]

1.

n.

няго́днік -а m., падлю́га -і m. & f.

2.

v.t.

ла́яцца непрысто́йнымі сло́вамі

3.

v.i.

трыма́цца як няго́днік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жанглі́раваць

(фр. jongler)

1) падкідваць і спрытна лавіць на ляту адначасова некалькі прадметаў;

2) перан. спрытна, адвольна абыходзіцца з фактамі, словамі і інш. (напр. ж. цытатамі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АПРО́ШЧАННЕ ў мовазнаўстве, марфалагічны працэс; знікненне межаў паміж марфемамі, у выніку чаго з дзялімай асновы атрымліваецца недзялімая. Напр., бел. «воблака» <*ob=vlakъ<*ob=volkъ. Апрошчанне — частая з’ява пры запазычанні: бел. «варштат» < польск. warsztat < ням. Werkstatt ням. Werk ‘праца’ + Stätte ‘месца’. З апрошчваннем звязаны працэс дээтымалагізацыі і страты сувязі паміж роднаснымі словамі (бел. «трава — атрута», рус. «нож — заноза») і фузійны тып далучэння марфем (гл. Фузія). Тэрмін прапанаваны В.А.Багародзіцкім.

А.А.Кожынава.

т. 1, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)