сча́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які стаў чахлым, змарнелым (аб раслінах).

2. Схуднелы; хваравіты, слабы. Счахлы твар не выказваў жыцця. // перан. Згаслы. Счахлае вуголле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Каншля́, конилля ’малады конік’ (ТС), пруж., супонім, ’жарабец’, драг. ’гультшяваты конь, слабы конь’ (КЭС), навагр., баран, каньсля ’тс’ (Федар. Рук.), конная ’невялікі слабы конь’ (Дразд.). Утварэнне з ‑ęi‑ суфіксам (konbk‑ę); ‑л‑ < -/-. Параўн. бел. канна, канно ’слабы, мізэрны конь’ (Япк. 1, Сцяц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нямо́глы ’слабы, хваравіты’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.). Архаізм, параўн. ст.-чэш. nemohlý ’тс’, да магчы (Махэк₂, 395), параўн. немагчы́ ’недамагаць’, німагушчы ’слабы’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weak [wi:k] adj.

1. сла́бы, кво́лы;

be weak at/in smth. быць сла́бым у чым-н.;

feel weak адчува́ць сла́басць;

grow weak слабе́ць;

a weak character слабахара́ктарнасць;

a weak excuse ке́пскае апраўда́нне

2. сла́бы, вадзяні́сты;

weak coffee сла́бая ка́ва

3. ling. рэдукава́ны;

a weak vowel рэдукава́ны гало́сны

♦

weak at the knees infml маладу́шны;

weak in the head infml неразу́мны, дурнава́ты;

the weaker sex dated сла́бы пол (пра жанчын);

weak as a cat сла́бы як кацяня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

squirt​1 [skwɜ:t] n.

1. сла́бы, то́нкі струме́ньчык

2. шпрыц; спрынцо́ўка

3. infml наха́бнік, вы́скачка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weak-minded [ˌwi:kˈmaɪndɪd] adj.

1. слабаво́льны, бесхара́ктарны, нерашу́чы, маладу́шны

2. прыдуркава́ты, неразу́мны, сла́бы на ро́зум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэбі́л

(лац. debillis = кволы, слабы)

чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інвалі́д

(лац. invalidus = бяссільны, слабы)

чалавек, які страціў працаздольнасць у выніку ранення, хваробы, калецтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

słaby

słab|y

слабы;

mieć ~ą głowę — мець слабую галаву;

~y punkt (~a strona) — слабы бок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зану́длівы, ‑ая, ‑ае.

Пагард.

1. Слабы, заняпалы, непрыглядны. Занудлівы чалавек.

2. Дакучлівы, шкадлівы. Хацелася кінуць млын, Адэлю, дачку і гэтага занудлівага пана, які надакучаў павучаннямі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)