лаха́

1. Рачны праток, рукаў (Вілен.).

2. Раздзельнае вусце ракі (Вілен.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

глушэ́ц Старарэчышча, рукаў ракі, ператвораны ў заліў (Макс. 197).

□ заліў Глушэц Рагач.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пры́равак Невялікае адгалінаванне рова; рукаў; равочак (Слаўг., Чэр.). Тое ж пры́раўчук (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зжава́ць сов.

1. (съесть, пережевать) сжева́ть;

з. кава́лак хле́ба — сжева́ть кусо́к хле́ба;

2. (жуя, испортить) изжева́ть, сжева́ть;

цяля́ ~ва́ла рука́ў блу́зкі — телёнок изжева́л рука́в блу́зки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прыфастрыгава́ць сов., порт.

1. (пришить крупными стежками) примета́ть; пристега́ть;

п. каўне́р — примета́ть воротни́к;

п. падкла́дку — пристега́ть подкла́дку;

2. (вшить намёткой) примета́ть;

п. рука́ў — примета́ть рука́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шланг, ‑а, м.

Гнуткая труба або рукаў для адводу, перадачы і пад. вадкасцей, сыпучых рэчываў, газу. Дзядзька Ігнат стаяў.. перад домам, глядзеў, як нейкі таўставаты чалавек у піжаме паліваў са шланга газон з кветкамі. М. Стральцоў. Побач ляжаў другі, шырокі шланг гідраманітора, які засмоктваў чорную зямлю і выкідаў яе на паверхню. «ЛіМ».

[Ням. Schlange.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прато́ка Праліў; рэчка, рукаў, які злучае два вадаёмы (БРС). Тое ж праток (Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

sleeve [sli:v] n.

1. рука́ў

2. канве́рт (для пласцінкі, дыскеты)

♦

have/keep smth. up one’s sleeve мець што-н. у запа́с;

laugh up one’s sleeve смяя́цца ў кула́к, смяя́цца ўпо́тай;

roll up one’s sleeves закаса́ць рукавы́; узя́цца за спра́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Калотка ’клін, які ўстаўляецца ў рукаў’ (маст., Сл. паўн.-зах.). Фармальная сувязь з калодка (< калода 1) як быццам відавочная, аднак матывацыя няясная. Магчыма, неабходна, мяркуючы па форме слова, суадносіць з калоць ’шчапаць’ і ўзнаўляць значэнне ’клін’ (калотка ’тое, чым колюць’), аднак гэта вельмі няпэўна. У сувязі з апошнім супастаўленнем звяртае на сябе ўвагу польск. klótka ’паленца, трэска’, якое Карловіч, 2, 337, адносіў да kłódka (< kłoda).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́фта 1 ’адкрыты з двух бакоў цёплы мяшочак для сагравання рук’ (ТСБМ), му́хта ’тс’ (драг., КЭС; Бяльк.). Запазычана з польск. mufta або з рус. му́фта, якія з гал. mouwtje < mouw ’рукаў’ (Мацэнаўэр, LF, 10, 348; Фасмер, 3, 18). Канец слова аформлены паводле кофта.

Му́фта 2 ’прыстасаванне, якое служыць для злучэння канцоў труб, валаў, стальных канатаў’ (ТСБМ). З ням. Muffe ’тс’. Аформлена паводле муфта 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)