stiffener [ˈstɪfənə] n.

1. пру́ткая пракла́дка або́ по́дбіўка

2. сро́дак, які́ робіць ткані́ну пру́ткай (крухмал, апрэтура і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swallow​1 [ˈswɒləʊ] n. ла́стаўка

♦

one swallow does not make a summer адна́ ла́стаўка яшчэ́ не ро́біць надво́р’е

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ацэ́ншчык, ‑а, м.

Той, хто робіць ацэнку, вызначае цану чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заку́пшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць закупку, займаецца закупкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць запраўку (машыны, прыбора і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілюстра́тар, ‑а, м.

Мастак, які робіць малюнкі да тэксту. Ілюстратар кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто капаецца, робіць усё занадта марудна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазапі́свальны, ‑ая, ‑ае.

Які робіць аўтаматычна запіс чаго‑н. Самазапісвальны прыбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уду́шлівы, -ая, -ае.

1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім.

Удушлівае паветра.

2. Які выклікае ўдушша.

У. газ.

3. Такі, як пры ўдушшы.

У. кашаль.

|| наз. уду́шлівасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зая́ўнік, ‑а, м.

Той, хто робіць заяву, заяўку. Заяўнік на будаўнічыя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)