цаца́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У выразе: абяцанка — цацанка, а дурню радасць — прыказка, сэнс якой у тым, што дурань радуецца абяцанню, якое можа не ажыццявіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́ўрыка, выкл.

Вокліч, які выражае задавальненне, радасць пры знойдзеным рашэнні, пры ўзнікненні ўдалай думкі і пад. — Эўрыка! — крыкнуў.. [Платон] і кінуўся ў знямозе ў мяккае крэсла бухгалтара. — Знайшоў! Прыдумаў! Нядзведскі.

[Ад грэч. héurēka — я знайшоў; паводле падання, так усклікнуў Архімед, калі адкрыў названы яго імем закон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торжество́ ср.

1. (празднество) урачы́стасць, -ці ж.; свя́та, -та ср.;

2. (победа) перамо́га, -гі ж.; (триумф) трыу́мф, -фу м.;

торжество́ победи́теля трыу́мф перамо́жцы;

3. (состояние радости) ра́дасць, -ці ж.;

на лице́ его́ отрази́лось торжество́ на тва́ры яго́ адлюстрава́лася ра́дасць;

воскли́кнуть с торжество́м усклі́кнуць з ра́дасцю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

невыка́зны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што цяжка або немагчыма выказаць, перадаць словамі. Усюды зялёная, сонечная вясна, усюды — хараство, прыгажосць невыказная. Сачанка. Другі раз у гэтым верасні я адчуў невыказную радасць. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умудро́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікія веды, набыў багаты жыццёвы вопыт. На душы ў Таццяны разлілася цеплыня, агарнула радасць, што яна спраўдзіла надзеі гэтай добрай, умудронай жыццёвым вопытам жанчыны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуча́ць і гучэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак.

1. Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).

Струны гучаць глуха.

Гучыць вясёлая мелодыя.

2. перан. Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожае і пад.

Кібернетыка — гэта гучыць!

Чалавек!

Гэта гучыць горда.

3. Вынікаць, праяўляцца.

У гэтым пытанні гучыць сумненне.

У голасе гучыць радасць.

|| наз. гуча́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зато́ены

1. прич. затаённый; см. затаі́ць;

2. прил. затаённый, скры́тый, та́йный;

~ная ра́дасць — затаённая (скры́тая) ра́дость;

~ныя ду́мкі — затаённые (та́йные) мы́сли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абяца́нка ж., разг. посу́л м.;

◊ кармі́ць ~камі — корми́ть обеща́ниями; корми́ть за́втраками;

а.-цаца́нка, а ду́рню ра́дасць — погов. обе́щанного три го́да ждут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

праблі́сну́ць сов., прям., перен. проблесну́ть;

праз хма́ры ~ну́ла со́нца — сквозь ту́чи проблесну́ло со́лнце;

ра́дасць ~ну́ла ў вача́х — ра́дость проблесну́ла в глаза́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перапо́ўніць сов., прям., перен. перепо́лнить;

п. ваго́ны — перепо́лнить ваго́ны;

ра́дасць ~ніла сэ́рца — ра́дость перепо́лнила се́рдце;

◊ п. ча́шу цярпе́ння — перепо́лнить ча́шу терпе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)