производи́тельность прадукцы́йнасць, -ці ж.;

производи́тельность труда́ прадукцы́йнасць пра́цы;

производи́тельность маши́ны прадукцы́йнасць машы́ны;

производи́тельность рабо́чих прадукцы́йнасць рабо́чых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вылучэ́нства, ‑а, н.

Разм. Вылучэнне радавых супрацоўнікаў (рабочых, сялян, служачых) на адказную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынаня́ць, ‑найму, ‑ноймеш, ‑нойме; зак., каго-што.

Разм. Наняць дадаткова. Прынаняць рабочых. Прынаняць касцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансмі́сія, ‑і, ж.

Механізм для перадачы вярчальнага руху ад рухавіка да рабочых частак машыны.

[Ад. лац. transmissio — перасылка, перадача.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забасто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Арганізаванае масавае спыненне работы на прадпрыемстве, каб прымусіць капіталіста задаволіць патрабаванні рабочых; стачка. Усеагульная забастоўка. □ Забастоўка рабочых на лесапільні паказала Андрэю, што сіла працоўнага народа ў яго салідарнасці, арганізацыі. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stéllenangebot

n -s, -e прапано́ва (во́льных) рабо́чых ме́сцаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

няста́ча, -ы, ж.

1. Адсутнасць каго-, чаго-н. у неабходнай колькасці; недахоп.

Н. рабочых.

2. Выяўленая пры праверцы чаго-н. недастача грашовых, матэрыяльных сродкаў, тавараў і пад.

Пакрыць нястачу тэрмінова.

3. Адсутнасць сродкаў для існавання; беднасць.

Прыціснутыя нястачаю, людзі шукалі пабочных заробкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лю́лька², -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Тое, што і калыска (у 1 знач.).

2. Вісячы памост з бартамі для падымання на вышыню рабочых, будаўнічых матэрыялаў, інструментаў для работы.

3. Частка лафета (спец.).

|| прым. лю́лечны, -ая, -ае.

Л. транспарцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найма́льнік, ‑а, м.

Той, хто наймае каго‑н. або што‑н. Наймальнік рабочых. Наймальнік кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабо́чы², -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рабочага¹, рабочых, уласцівы ім.

Р. клас.

Р. рух.

Па-рабочаму (прысл.).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне.

Рабочыя часткі машыны.

Рабочыя пчолы.

3. Які жыве са сваёй працы; працоўны.

Р. чалавек.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце.

Р. інструмент.

Рабочае адзенне.

Р. стол.

5. Устаноўлены для работы, заняты работай (пра час).

Р. дзень.

Р. сезон.

○

Рабочая сіла — сукупнасць фізічных і духоўных магчымасцей чалавека, якія выкарыстоўваюцца ім у працэсе вытворчасці.

Рабочыя рукі — рабочыя, рабочая сіла.

Не хапае рабочых рук.

◊

У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)