фабзаўко́мавец, ‑маўца, м.

Разм. Член, работнік фабзаўкома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цу́карнік, ‑а, м.

Разм. Работнік цукровай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

społecznik

м. грамадскі работнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wage-earner [ˈweɪdʒˌɜ:nə] n.

1. рабо́тнік; наёмны рабо́чы

2. кармі́цель; кармі́целька (у сям’і)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зве́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік па зверцы чаго-н. з чым-н.

|| ж. зве́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які выпісвае нарады на якую-н. работу.

|| ж. нара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аку́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне акустыкі (у 1 знач.).

2. Работнік, які абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

устано́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік па ўстаноўцы, мантажы чаго-н.

У. машын.

|| ж. устано́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цягаві́ты, -ая, -ае.

Здольны многа і цяжка працаваць; загартаваны ў працы; працавіты.

Ц. конь.

Ц. работнік.

|| наз. цягаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грымёр, ‑а, м.

Работнік тэатра, які грыміруе артыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)