éinwerfen
* vt
1) кі́даць (у што-н.)
Bríefe ~ — укіда́ць пі́сьмы (у скрынку)
2) выбіва́ць (шыбы)
3) пярэ́чыць
Bemérkungen ~ — устаўля́ць заўва́гі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Перакаля́каць (пірыкыля́кыць) ’перажыць, перамадзець’. Нагадвае польск. przekołatać ’перамучыцца’, якое магло быць фанетычна відазменена пад уплывам семантычна блізкай лексемы каля́каць ’размаўляць; доўга і прыніжала прасіць, канькаць’, пашыранай у суседніх рус. гаворках, аднак геаграфія, магчыма, пярэчыць такому пазычанню. Параўн., аднак, калата́ць ’біць, грукаць’, гл. калаты́рыць, а таксама перабі́цца ’пражыць як-небудзь’ (прасл. *koltiti і *kъltati, гл. Бернекер, 550; Брукнер, 247; Слаўскі, 2, 364–365).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сы́зы ’шызы’ (Касп., Растарг., Шн. 2), ’не адбелены (пра лён)’ (Сл. ПЗБ), сы́зый ’шызы, сінявата-цёмны’ (Бяльк.). Гл. шызы. Карскі (1, 357) цвёрдасць зычных у пачатковым складзе тлумачыць украінскім або польскім уплывам, параўн. укр. си́зий, адпаведная польская форма адсутнічае, чаму, аднак, пярэчыць лінгвагеаграфія названых формаў. Да этымалогіі параўн. сізаваро́нка ’птушка сіваграк, Coracias garrulis L.’ (ЛА, 1) і сіваваро́нка ’тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fault
[fɔlt]
1.
n.
1) недахо́п -у m., зага́на f.; брак -у m.
to find fault with — знахо́дзіць зага́ну, пярэ́чыць чаму́-н., крытыкава́ць
2) памы́лка, хі́ба f.
3) віна́ f.; праві́на f.; злачы́нства n.
4) Geol. зрушэ́ньне n., зрух -у m.
2.
v.i.
1) Geol. зру́хвацца, зьмяшча́цца (пра го́рныя паро́ды)
2) памыля́цца
3.
v.t.
1) Geol. выкліка́ць зрушэ́ньне
2) пярэ́чыць; крытыкава́ць
•
- in fault
- at fault
- to a fault
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
return2 [rɪˈtɜ:n] v.
1. (to, from) варо́чацца, вярта́цца; зноў звярта́цца (да чаго-н.);
I’ll return to this subject again. Я яшчэ вярнуся да гэтага пытання.
2. вярта́ць, аддава́ць
3. адка́зваць; пярэ́чыць
4. выбіра́ць (у заканадаўчы орган) 5. econ. прыно́сіць (даход);
return good interest прыно́сіць до́бры дахо́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
exception
[ɪkˈsepʃən]
n.
1) вы́нятак -ку m.
with the exception of… — за вы́няткам каго́-чаго́
2) пярэ́чаньне, запярэ́чаньне n.
to take exception —
а) не згаджа́цца з чым, пярэ́чыць
б) чу́цца абра́жаным
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., што, чаго і без дап.
1. Набыць работай, атрымаць за работу; запрацаваць. Зарабіць працадзень. □ Пярэчыць Міця не мог. Ён першы згадзіўся з Косцем наладзіць пераправу цераз раку, каб зарабіць грошай. Курто.
2. Разм. Заслужыць, атрымаць за сваю дзейнасць. Зарабіць падзяку. Зарабіць пяцёрку па геаграфіі.
3. Разм. Падвергнуцца фізічнаму ўздзеянню, пакаранню. Зарабіць па руках. Зарабіць па карку. Зарабіць бізуна.
•••
Зарабіць на арэхі (на абаранкі) — заслужыць пакаранне за якую‑н. правіннасць.
Зарабіць, як Заблоцкі на мыле — пацярпець няўдачу, страціць больш, чым атрымаць карысці (у якой‑н. справе, гандлёвай здзелцы і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
но́раў, ‑раву, м.
1. Характар, сукупнасць псіхічных якасцей. Круты нораў. Вясёлы нораў. □ Нораву.. [Кірыла] быў неспакойнага. Лупсякоў. [Маўра] не стала пярэчыць [мужу]. Не магла. Гэта было не ў яе нораве. М. Ткачоў. / у перан. ужыв. На што вада, але і тая Не ўсюды роўны нораў мае. Спакойна ў ямах і заторах, Але капае дол у горах. Колас. Калгасныя коні .. былі розныя — і па выгляду, і па звычках, і па нораву. Ракітны.
2. звычайна мн. (но́равы, ‑аў). Звычай, уклад жыцця, звычка. Учора ў клубе Барыс праслухаў лекцыю аб норавах капіталістычнага грамадства. Жычка.
•••
З норавам — упарты, наравісты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́галаў ’аброць без повада’ (Бяльк.; Юрч., Нар. сін.). Рус. о́головь, оголо́вок, укр. (лемк.) огла́в, огла́вець, ц.-слав. оглавъ ’вуздэчка’, польск. ogłów, чэш. ohlav, ohlávka, балг. огла́вник, макед. оглав, оглавник, серб.-харв. о̏гла̄в ’тс’. Прасл. ogolvъ. З о‑ і галава. Паводле Брукнера, 376, запазычанне з ц.-слав., якое распаўсюдзілася ў слав. мовы, аднак гэтаму пярэчыць рус. форма. У бел., мяркуючы па тэрыторыі, не выключана запазычанне з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
uchybiać
uchybia|ć
незак. komu праяўляць непавагу да каго; пярэчыць каму;
2. абражаць;
brakiem taktu ~ł rozmówcóm — ён абражаў суразмоўцаў адсутнасцю такту
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)