располага́ющий​II

1. прич. які́ (што) схіля́е, які́ (што) выкліка́е прыхі́льнасць;

располага́ющий к себе́ які́ (што) выкліка́е прыхі́льнасць да сябе́; см. располага́ть​III;

2. прил. (внушающий симпатию) сімпаты́чны, прые́мны, прыва́бны;

располага́ющая вне́шность прые́мны (прыва́бны) вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

compelling [kəmˈpelɪŋ] adj.

1. неадо́льны; неадхі́льны;

a compelling desire неадо́льнае жада́нне;

compelling force неадо́льная сі́ла

2. захапля́льны; прыва́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

enticing [ɪnˈtaɪsɪŋ] adj. спаку́слівы, прыва́бны, прына́дны;

Your offer is too enticing for me. Ваша прапанова вельмі спакушае мяне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мі́лы

1. lieb; líeblich, nett (прывабны);

2. (пры сяброўскім звароце) lieb, téuer, wert;

мі́лы дру́жа líeber [téurer (уст.)] Freund

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nęcący

nęcąc|y

прывабны, прынадны; спакуслівы;

~a propozycja — прывабная прапанова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pociągający

pociągając|y

прывабны; прынадны; панадны;

~a propozycja — прывабная прапанова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zúgkräftig

прыва́бны, які́ ма́е по́спех

ein ~es Stück — тэатр. баяві́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

харашы́ць, ‑рашу, ‑рошыш, ‑рошыць; незак., каго-што.

1. Разм. Надаваць больш прыгожы, прывабны выгляд. Раіса села напроці і маленькім напілачкам пачала харашыць пазногці. Лобан.

2. Абл. Чысціць; церабіць. Харашыць бульбу. □ Маня харашыла буракі, а .. [Тамаш] зайшоў з вуліцы ў двор.. Маня ўстала. Атрапала ад бацвіння падол спадніцы. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́чны 1 ’шматлікі’ — гл. лі́чна.

Лі́чны 2 ’прывабны, статны’ (Ян.), польск. падгальск. liczny, ст.-чэш. líčný, чэш. lícný, славац. líčny, славен. líčen, серб.-харв. ли̑чан, макед. личен, балг. личен. Прасл. lič‑ьnъjь ’статны, прыгожы’. Да лік 2 < ліцо < lice (гл.). Відавочна, на развіццё семантыкі аказаў уплыў дзеяслоў ličiti ’фарміраваць, аздабляць, упрыгожваць’ (Слаўскі, 4, 244–245; Трубачоў, Эт. сл., 15, 85–87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

smart

[sma:rt]

a

1) спры́тны

2) хі́тры

3) элега́нтны, прыва́бны; по́ўны лю́басці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)