Verbum

вы́працавацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цуецца; зак.

Устанавіцца, утварыцца ў выніку вопыту, працы.

Выпрацавалася вынослівасць.

|| незак. выпрацо́ўвацца, -аецца.

цягаві́ты, -ая, -ае.

Здольны многа і цяжка працаваць; загартаваны ў працы; працавіты.

Ц. конь.

Ц. работнік.

|| наз. цягаві́тасць, -і, ж.

накірава́насць, -і, ж.

1. Засяроджанасць, паглыбленасць думак, жаданняў, пачуццяў.

2. Напрамак, выражаны ў працы, творы і пад.

Ідэйная н. твора.

палацёрны, -ая, -ае.

1. гл. палацёр.

2. Які мае адносіны да працы палацёра, да націрання падлогі.

Палацёрныя работы.

Палацёрная шчотка.

па́нства, -а, н.

1. зб. Паны.

2. Панаванне, улада паноў.

3. Спешчанасць, імкненне жыць у раскошы, пагардлівыя адносіны да працы.

разла́д, -у, М -дзе, м.

1. Адсутнасць адзінства, адпаведнасці, згоднасці.

Р. у працы.

2. Нязгода, нелады; раздор.

Р. у сям’і.

разнабо́й, -ю, м.

Адсутнасць узгодненасці, зладжанасці, адзінства ў чымн.

Ліквідаваць р. у працы.

Р. у правапісе.

|| прым. разнабо́йны, -ая, -ае.

расчарава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак., у кім-чым.

Зведаць расчараванне.

Р. ў выніках працы.

|| незак. расчаро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

субо́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Добраахвотнае бясплатнае калектыўнае выкананне якой-н. грамадска-карыснай працы ў нерабочы час (па суботах).

каапера́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Форма арганізацыі працы, пры якой вялікая колькасць людзей сумесна ўдзельнічае ў адным і тым жа або розных, але звязаных між сабой працэсах працы.

2. Калектыўнае вытворчае, гандлёвае і пад. аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў.

Жыллёвая к.

Спажывецкая к.

|| прым. кааператы́ўны, -ая, -ае.