по́йнтэр, ‑а, м.

Парода вялікіх паляўнічых сабак з кароткай гладкай шэрсцю.

[Англ. pointer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпластавы́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з трох пластоў. Трохпластавая зорная парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sediment [ˈsedɪmənt] n.

1. аса́дак, адсто́й, гу́шча

2. geol. аса́дкавая паро́да, адкла́ды, нано́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пану́ючы, -ая, -ае.

1. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады.

Пануючыя класы.

2. Які пераважае, найбольш распаўсюджаны.

Пануючая парода дрэў.

3. Які ўзвышаецца над чым-н.

Пануючая вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бе́ркут, ‑а, М ‑куце, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных; буйная парода арлоў.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́нчэр, ‑а, м.

Парода невялікіх сабак з кароткай шэрсцю і доўгімі вушамі.

[Англ. pinscher.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае густое руно, густую шэрсць. Руністая парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мацяры́нскі: ~кая паро́да (почвообразующая порода) матери́нская поро́да;

○ ~кая пла́та — комп. матери́нская пла́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зме́шаны, -ая, -ае.

1. Які ўтварыўся шляхам змешвання, скрыжоўвання.

Змешаная парода жывёлы.

2. Які складаецца з разнародных элементаў, частак, удзельнікаў.

Змешаныя ўгнаенні.

З. лес.

Змешаная камісія.

|| наз. зме́шанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ветраўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які добра вытрымлівае парывы ветру. Дуб — самая ветраўстойлівая парода дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)