clout​1 [klaʊt] n. infml

1. мо́цны ўдар (рукой), апляву́ха, по́ўха

2. сі́ла (ударная або прабіўная); уплы́ў (палітычны);

exercise diplomatic clout ажыццяўля́ць дыпламаты́чны ціск;

fi-nancial/political clout фіна́нсавы/паліты́чны ціск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палітзняво́лены, ‑ага, м.

Палітычны зняволены. Асноўную масу палітзняволеных складалі не вопытныя рэвалюцыянеры, а радавыя ўдзельнікі вызваленчага руху — сяляне, рамеснікі, рабочыя. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітрабо́тнік, ‑а, м.

Палітычны работнік; той, хто вядзе палітработу. У грамадзянскую вайну на франтах супраць Дзянікіна і Урангеля.. [Кавалёў] быў палітработнікам. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

statesman

[ˈsteɪtsmən]

n., pl. -men

дзяржа́ўны муж, паліты́чны дзяя́ч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Нікан,

царкоўна-палітычны дзеяч Кіеўскай Русі.

т. 11, с. 335

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Правады́р ’ідэйны, палітычны кіраўнік партыі, клана’, ’той, хто кіруе племям, войскам, атрадам’ (ТСБМ, Гарэц.). Укр. провода́рь, проводи́рь ’праваднік, важаты’. Ад праводзіць з усх.-слав. суф. *‑yrʼ, параўн. павадыр. Меркаванні Кюнэ (Poln., 90) пра польскі ўплыў беспадстаўныя, гл. Банькоўскі, 2, 796.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палітаддзе́л, ‑а, м.

Палітычны аддзел; партыйна-палітычны орган, створаны партыяй для ўзмацнення партыйнага кіраўніцтва і палітычнай работы на некаторых участках сацыялістычнага будаўніцтва і ў арміі. На прывітанне [танкісты] адказалі весела: начальнік палітаддзела быў жаданым госцем. Мележ. Пісьменнік і сам ідзе ў Чырвоную Армію і працуе ў палітаддзеле Заходняга фронту, не пакідаючы сваёй творчай працы. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иде́йно-полити́ческий ідэ́йна-паліты́чны;

иде́йно-полити́ческое воспита́ние масс ідэ́йна-паліты́чнае выхава́нне мас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палітыка-...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «палітычны» (у 1 знач.), напрыклад: палітыка-выхаваўчы, палітыка-масавы, палітыка-эканамічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітэмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Палітычны эмігрант. У 1870 годзе Вазаў прыязджае ў горад Враіла, дзе ён трапляе ў асяроддзе палітэмігрантаў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)