кантра́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Дагавор, пагадненне, заключанае двума бакамі з узаемнымі абавязацельствамі. Падпісаць кантракт. Сапсаваць кантракт. □ Кожныя дванаццаць гадоў [такароўцы] аднаўлялі кантракт, штогод плацілі акуратна арэнду. Бядуля.

[Ад лац. contractus — здзелка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Veréinbarung

f -, -en пагадне́нне, здзе́лка, дамо́ва, дамо́ўленасць

éine ~ tréffen* — заключы́ць пагадне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábmachung

f -, -en дагаво́р, зго́да, пагадне́нне

éine ~ tréffen* — заключы́ць пагадне́нне; дамо́віцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каалі́цыя, ‑і, ж.

1. Часовы палітычны або ваенны саюз дзяржаў для сумесных дзеянняў на міжнароднай арэне. Антыгітлераўская кааліцыя.

2. Пагадненне некалькіх палітычных партый аб утварэнні змешанага (кааліцыйнага) урада.

[Лац. coalitus — аб’яднаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракта́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца якое‑н. асобнае пытанне ці праблема. Філасофскі трактат. Палітыка-эканамічны трактат.

2. Спец. Міжнародны дагавор, пагадненне. Мірны трактат.

[Ад лац. tractatus — абмеркаванне, разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geschäftsabschluss

m -es, -schlüsse пагадне́нне (у справе)

éinen ~ tätigen — заключы́ць (гандлёвае) пагадне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кантра́кт

(лац. contractus = здзелка)

пісьмовы дагавор, пагадненне, заключанае двума бакамі з узаемнымі абавязацельствамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

signatory [ˈsɪgnətri] n. fml (to/of) : signatories to a treaty краі́ны, які́я падпіса́лі пагадне́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obustronny

obustronn|y

двухбаковы;

umowa ~a — двухбаковае пагадненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kompromisowy

kompromisow|y

кампрамісны;

ugoda ~a — кампраміснае пагадненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)