лю́днасць, ‑і,
1. Уласцівасць люднага; мнагалюднасць.
2. Колькасць людзей (насельніцтва, прысутных і пад.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́днасць, ‑і,
1. Уласцівасць люднага; мнагалюднасць.
2. Колькасць людзей (насельніцтва, прысутных і пад.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перарва́цца, ‑рвецца;
1. Разарвацца, парвацца надвае, на часткі.
2. Перапыніцца, спыніцца на некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
council
1) ра́да
2)
3) царко́ўны сабо́р
4) гэбра́йскі сынэдрыён
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адня́ць, -німу́, -німеш, -німе; -ня́ў, -няла́, -ло́; -німі́; адня́ты;
1. што. Адцзяліць ад чаго
2. што. Тое, што і ампутаваць.
3. што. Паменшыць лік на некалькі адзінак.
4. што. Прымусіць патраціць час, сілы
5.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
куставы́ I
1. кустово́й;
2.
куставы́ II кустово́й;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВА́ХТА
(ад
1) асноўны від дзяжурства на караблях і суднах, які забяспечвае іх плаванне, захоўвае бяспеку, а ў
2) Прамежак часу, на працягу якога адна змена вахты на караблі нясе дзяжурства.
3) Склад чарговай (вахтавай) змены
4) Група людзей, якая выязджае працаваць на пэўны перыяд часу ў зададзены раён.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
хры́пнуць 1, ‑ну, ‑неш, ‑не;
хры́пнуць 2, ‑ну, ‑неш, ‑не;
Пачынаць гаварыць хрыпла, траціць чыстату голасу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
summit
1) верх -у
2) зэні́т -у
3) са́міт -у
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ляту́чка, ‑і,
1.
2.
3. Крылападобны выраст на насенні некаторых раслін, які дазваляе яму лёгка разносіцца ветрам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манда́т, ‑а,
1. Дакумент, які пацвярджае тыя або іншыя правы і паўнамоцтвы прад’яўніка.
2. Права кіраваць былой калоніяй Германіі або некаторай часткай тэрыторыі былой Асманскай імперыі, якое давалася Лігай нацый пасля першай сусветнай вайны краінам-пераможцам.
[Лац. mandatum — даручэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)