нейрапо́дый

(ад нейра- + гр. pus, podos = нага)

брушная галінка параподыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пае́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзем, -е́дзеце, -е́дуць; -е́дзь; зак.

1. Накіравацца ў дарогу на чым-н.

П. па дровы.

П. у госці.

2. перан. Зрушыўшыся, саслізнуць, пасунуцца (разм.).

Нага не ўтрымалася і паехала.

3. Пачаць рабіць што-н., гаварыць што-н. (разм., неадабр.).

Ад яго чакалі тоста, а ён паехаў зусім не туды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Набасанож ’на босую нагу’ (ТСБМ). Да босы і нага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

птушы́ны пти́чий;

○ п. база́р — пти́чий база́р;

◊ (то́лькі) ~нага малака́ не хапа́е — (то́лько) пти́чьего молока́ не хвата́ет;

з ~нага палёту — с пти́чьего полёта;

на ~ных права́х — на пти́чьих права́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падацы́ты

(ад гр. pus, podos = нага + -цыты)

эпітэліяльныя клеткі выдзяляльных органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протапады́т

(ад прота- + гр. pus, podos = нага)

асноўная частка канечнасці членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ *Падно́ж’е, подножʼе ’патомкі, нашчадкі’ (ТС). Конфікснае вытворнае ад нага (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мобилизо́ванный

1. мабілізава́ны;

2. сущ. мабілізава́ны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

произво́дное сущ., в разн. знач. вытво́рнае, -нага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ако́рак ’костка з абрэзанага свінога кумпяка’ (Сцяшк. МГ) да прасл. korkъ ’нага’ (балг. крак нага’), o‑korkъ ’тое, што вакол нагі’. Параўн. укр. окорок, рус. окорок, балг. крак ’нага’, серб.-харв. кра̑к, славен. krak ’тс’, kraka ’нага свінні’. Бліжэйшыя індаеўрапейскія паралелі: літ. kárka ’плечавая частка (у свінні)’, алб. krah ’плечавая частка’. Траўтман, 118; Мейер, 203; Бернекер, 1, 571–572; Трубачоў, ZfSl, 4, 1959, 83; Чабэй, SF, 1964, 1, 75. У апошні час даведзены праславянскі характар гэтага слова: серб.-харв. (кайк. і чакаўск.) okrak (славенец прыклад хутчэй адносіцца да кайкаўскай зоны). Гл. Гадравіч, ZfSl, 1, 1956, 655.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)