по́чырк, ‑у, м.
Уласцівая каму‑н. манера пісьма. Своеасаблівым уборыстым, але даволі выразным почыркам спісаны старонка за старонкай у агульных сшытках і самаробных запісных кніжках. С. Александровіч. Бацька пісаў буйным прыгожым почыркам. Чарнышэвіч. // перан. Спосаб, стыль дзейнасці, характэрны для каго‑н. У .. рэжысёрскім почырку своеасабліва спалучаюцца фантастыка і рэалізм. «ЛіМ».
•••
Канцылярскі почырк — выразны, аднастайна прыгожы почырк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фасо́н
(фр. façon)
1) крой, мадэль, форма якога-н. адзення, абутку (напр. сукенка новага фасону);
2) перан. пэўны спосаб, манера (напр. трымаць ф.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
густ
(польск. gust, ад лац. gustus)
1) адчуванне і разуменне прыгожага (напр. мастацкі г., літаратурны г.);
2) манера, стыль (напр. гэта не ў маім гусце).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
obejście
obejści|e
н.
1. абыходжанне; манера паводзін;
miły w ~u — мілы ў абыходжанні;
2. двор (у вёсцы);
3. акружная дарога
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
maniera
manier|a
ж.
1. манера, спосаб;
2. манеры;
dobre ~y — добрыя манеры;
człowiek bez maniera — чалавек без манер;
3. пагард. манернасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
паэ́тыка
[(гр. poietike (techne) = майстэрства паэзіі)]
1) раздзел тэорыі літаратуры, які вывучае структуру і прыёмы паэтычнай творчасці (напр. п. жанру);
2) паэтычная манера, уласцівая паэту, літаратурнаму напрамку (напр. п. Я. Купалы, п. рамантызму).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
по́ступ, ‑у, м.
1. Манера ступаць у хадзьбе; паходка. Паручнік, злезшы з свае каламажкі, паволі, важным поступам абышоў усе падводы. Нікановіч. [Салдат] ідзе за афіцэрам, старанна і пужліва прыстасоўваючы свой крок да няпэўнага поступу пана лейтэнанта. Лынькоў.
2. перан. Рух наперад, развіццё, прагрэс. Паспяховы, пераможны поступ Савецкай Арміі выклікаў вялікую радасць. Кавалёў. У цябе [Масква] нечуваная сіла, Поступ дужы, узлёты арла. Броўка. Пераможным поступам ішла па краіне культурная рэвалюцыя. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарж, ‑у, м.
1. Сатырычная або гумарыстычная манера адлюстравання каго‑, чаго‑н., пры якой захоўваецца знешняе падабенства, але карыкатурна перабольшаны і падкрэслены найбольш характэрныя рысы. Акцёр праводзіць сваю ролю, калі можна так сказаць, «на грані». Дзесьці на самай мяжы, пераступіўшы праз якую, атрымаецца шарж, карыкатура, страціцца рэальнае. Сабалеўскі.
2. Малюнак, партрэт, выкананы ў такой манеры.
3. перан. Карыкатурнае недарэчнае падабенства каго‑, чаго‑н.
•••
Сяброўскі шарж — жартоўны, дабрадушна-гумарыстычны партрэт каго‑н.
[Фр. charge.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
густ
(польск. gust, ад лац. gustus)
1) адчуванне і разуменне прыгожага (напр. літаратурны г., мастацкі г.);
2) схільнасць, любоў да чаго-н.;
3) манера, стыль;
не па густу — не да спадобы, не па душы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
manner [ˈmænə] n.
1. спо́саб; мане́р, мане́ра; чын;
The matter should be decided in the usual manner. Справу трэба вырашаць звычайным чынам/манерам.
2. мане́ра (паводзін, гаворкі);
There is something odd about his manner. Ёсць нешта дзіўнае ў яго манерах/паводзінах.
3. pl. manners мане́ры; зне́шнія фо́рмы паво́дзін, спо́саб трыма́цца;
good/bad manners до́брыя/дрэ́нныя мане́ры;
She has no manners. Яна не ўмее сябе паводзіць.
♦
in the manner of fml у сты́лі;
in a manner of speaking у пэ́ўнай ступе́ні, некато́рым чы́нам;
all manner of разнаста́йныя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)