cartoon [kɑ:ˈtu:n] n.
1. карыкату́ра; малю́нак камі́чнага/сатыры́чнага зме́сту
2. ко́мікс; се́рыя гумарысты́чных малю́нкаў
3. мультыплікацы́йны фільм
4. эскі́з
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Іко́на. Ст.-рус. икона < ст.-слав. икона < с.-грэч. εἰκόνα ад ст.-грэч. εἰκών ’малюнак, абраз, падабенства’. Фасмер, 2, 125; Шанскі, 2, I, 46.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
замалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., каго-што.
1. Зрабіць малюнак каго-, чаго-н.
З. з натуры.
2. Пакрыць фарбай.
З. плямы.
|| незак. замалёўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. замалёўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -лёвак, ж. і замалёўванне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гравю́ра, -ы, мн. -ы, -вю́р, ж.
1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні якога-н. цвёрдага матэрыялу (металу, дрэва, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.
Г. на медзі.
2. Від графікі, які ахоплівае творы, выкананыя такім спосабам.
|| прым. гравю́рны, -ая, -ае.
Гравюрная тэхніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
карыкату́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да карыкатуры (у 1 знач.). Карыкатурны малюнак.
2. перан. Смешны, недарэчны. Мець карыкатурны выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экра́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экрана. Экранны малюнак. Экранная рама. □ Сюжэт гэтага экраннага твора адпавядае зместу вядомай аповесці. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.
Спец. Насычаць (тканіну) асобым хімічным растворам перад тым, як фарбаваць яе або друкаваць малюнак на ёй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэкалькава́ць
(ням. dekalkieren)
пераводзіць малюнак пры дапамозе дэкалькаманіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
карыкату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.
1. Малюнак, на якім намаляваны хто-н. або што-н. у скажоным, падкрэслена смешным выглядзе.
К. на гультаёў.
2. перан. Смешнае, недасканалае падабенства да каго-, чаго-н.
Гэты касцюм — к. на ўменне шыць.
|| прым. карыкату́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пейза́ж, -у і -а, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці, краявід.
Беларускія пейзажы.
Нарачанскі п.
2. -а. Малюнак краявіду, а таксама апісанне прыроды ў мастацкім творы.
Выстаўка пейзажаў вядомага мастака.
Палескія пейзажы ў творах Якуба Коласа.
|| прым. пейза́жны, -ая, -ае.
П. жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)