◎ Куралём ’дагары нагамі’ (Сцяшк. Сл., Бір. Дзярж., Сцяц.), ’кулём’ (Жыв. сл.). Да кулём. Мабыць, кантамінацыя з куражыцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Мота, лун. мо́то ’мабыць’ (Сл. Брэс.). Скарочаная форма з моʼ < мо́жэ (бел. можа) і то < гэ́то (бел. гэта).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скруну́ць ‘павярнуць’ (Сл. Брэс.). Няясна; мабыць, з *скрутнуць з пераходам тн > н або з чаргаваннем ад кранаць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Су́лаўка ’посцілка’ (Мат. Гом.). Мабыць, з сувалка (гл.) у выніку метатэзы лаў < вал; першапачаткова ’посцілка з адходаў, сувалкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пачці́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць пачцівага. [Ганя], мабыць, вялікі начальнік, калі дырэктар яе слухае з такой пачцівасцю. Грамовіч. // Пачцівыя адносіны да каго‑, чаго‑н. [Яраш] бадай пакутаваў, калі бачыў, што маладыя ўрачы баяцца яго і праяўляюць залішнюю пачцівасць, быццам ён сапраўды сівагаловы прафесар, сусветнае свяціла. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бартыха́цца ’боўтацца’ (Касп.). Мабыць, гукапераймальнае, як і іншыя словы гэтага тыпу: бел. баро́хтацца, рус. бара́хтаться, буры́хтаться ’вазіцца’, буры́хтать ’боўтаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Будзі́льнік (БРС, Сцяшк. МГ). Мабыць, запазычанне з рус. буди́льник ’тс’ (утварэнне ад буди́ть; падрабязней гл. Шанскі, 1, Б, 210).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вероя́тность імаве́рнасць, -ці ж.; (правдоподобие) праўдападо́бнасць, -ці ж.; (возможность) магчы́масць, -ці ж.;
тео́рия вероя́тностей мат. тэо́рыя імаве́рнасцей;
по всей вероя́тности напэ́ўна, ма́быць, му́сіць; (очевидно) відаво́чна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Бало́сь ’балазе’ (Янк. Мат., 152). Мабыць, з *балозь, якое з’яўляецца дыялектным скарачэннем ад балазе́ (гл.). Перамяшчэнне націску, аднак, вытлумачыць цяжка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Варыя́нт. Рус. вариа́нт, укр. варіа́нт. Мабыць, запазычанне з рус. мовы, дзе з франц. variant. Падрабязней гл. Шанскі, 1, В, 20.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)