бэ, нескл., н.

Назва літары «б».

•••

Ні бэ ні мэ (ні кукарэку) — зусім нічога ле ведаць, не разумець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маю́скулы, ‑аў; адз. маюскул, ‑а, м.

Спец. Вялікія друкарскія літары, звычайна ў грэчаскай і лацінскай пісьменнасці; проціл. мінускулы.

[Ад лац. majusculus — некалькі большы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каве́ркаць несов., в разн. знач., разг. кове́ркать;

к. сло́вы — кове́ркать слова́;

к. лі́тары — кове́ркать бу́квы;

к. тэкст — кове́ркать текст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́ЛЬФА,

назва першай літары грэч. алфавіта α. Паходзіць ад назвы фінікійскай літары 𐤀 («алеф»), што ўзнікла на аснове іерагліфічнага егіп. малюнка галавы быка. У класічным грэч. і візант. пісьме абазначала кароткі і доўгі гук «а», мела лічбавае значэнне 1. З’явілася асновай для кірыліцкай («аз»), У бел. і інш. мовах слова «альфа» абазначае пачатак чаго-небудзь («альфа і амега» — пачатак і канец, усё галоўнае).

А.М.Булыка.

т. 1, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

васьмяры́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: васьмярычнае «н» — назва літары «н», якая ў старажытнарускай і царкоўнаславянскай мовах абазначала лік восем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунсо́н, ‑а, м.

Спец. Металічны брусок або пласцінка з рэльефным адбіткам літары або знака, якія выкарыстоўваюцца для выціскання матрыцы.

[Фр. poinçon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікс, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Назва літары «x» лацінскага алфавіта.

2. Абазначэнне лацінскай літарай «x» невядомай або пераменнай велічыні ў матэматыцы.

3. Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок неназванай асобы.

Напружанасць у размовах была абумоўлена прысутнасцю X.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́жыца, ‑ы, ж.

Назва апошняй літары (у) царкоўнаславянскай і старажытнарускай азбукі, якая абазначала гук «і».

•••

Прапісаць іжыцу каму гл. прапісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Купідо́н, ‑а, м. (з вялікай літары).

У антычнай міфалогіі — бог кахання ў выглядзе хлопчыка з лукам і стрэламі; Амур, Эрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суба́рктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж. (з вялікай літары).

Геаграфічны пояс, размешчаны паміж зонай умеранага клімату і зонай арктычных пустыні..

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)