meadow

[ˈmedoʊ]

n.

1) луг -у m., dim. лужо́к -ка́ m.; сенажа́ць f.

2) по́плаў -ву m., pl. паплавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пако́с м. с.-г.

1. (сенакос) Mähen n -s, Héumahd f -;

2. (луг) Héuschlag m -(e)s, -schläge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сутыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. сутыкнуцца.

2. Узаемна дакранацца, датыкацца.

С. спінамі.

3. Мець сумежныя бакі; межавацца.

Луг сутыкаецца з пасевамі жыта.

4. перан. Уступаць у якія-н. адносіны, кантакты з кім-, чым-н.; мець справу з кім-, чым-н.

С. з падатковай інспекцыяй.

С. з перакладам паэзіі.

С. з праблемай выбару.

|| наз. сутыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отзо́л м.

1. (действие) зале́нне, -ння ср.;

2. (раствор) адзо́л, -лу м.; (щёлок) луг, род. лу́гу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зві́лісты, ‑ая, ‑ае.

Са звілінамі, заваротамі, загібамі. Чорнай звілістай стужкай пракладаў сабе сцежку ў паветры дымок з коміна спіртавога завода. Пестрак. [За алешнікам] пачынаўся луг, бліскала звілістая істужка рэчкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лужка́віна ’нізіна ў лесе’ (ТС). Да лужок < луг 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аграбіягеацэно́з

(ад агра- + біягеацэноз)

няўстойлівая экасістэма з натуральным або штучна створаным біятычным згуртаваннем, што дае сельскагаспадарчую прадукцыю (напр., поле, сеяны луг, сажалка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уда́лечы, прысл.

Абл. Удалечыні. Усё ўдалечы зацягнула дымам. Мележ. А трава высокая, густая, Не акінуць вокам луг такі, То бяжыць і ўдалечы знікае, То падходзіць блізка да ракі. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podmokły

podmokł|y

1. падмоклы;

2. заліўны;

łąka ~a — поплаў; заліўны луг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Лу́жны, лу́жный ’не з калодзежа (пра ваду)’ (Юрч. Вытв.). Да луг 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)