1) прыгне́чанасьць, зьне́марашчаньне n., марко́та f.
2) зьніжэ́ньне n. (ці́ску)
3) Economics засто́й -ю m., дэпрэ́сія f.
4) запа́дзіна f., лог -у m., лагчы́на f.
5) Meteor. зо́на ні́зкага атмасфэ́рнага ці́ску
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дыле́ма
[гр. dilemma, ад di(s) = двойчы + lemma = меркаванне]
1) лог. суджэнне з двума ўзаемавыключальнымі палажэннямі, з якіх неабходна выбраць адно;
2) перан. становішча, пры якім выбар аднаго з двух супрацьлеглых рашэнняў аднолькава цяжкі (напр. стаць перад складанай дылемай).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
мада́льнасць
(ад мадальны)
1) граматычная катэгорыя, якая выражае адносіны зместу выказвання да рэчаіснасці;
2) лог. катэгорыя, якая выражае ступень верагоднасці, дакладнасці суджэння; па мадальнасці адрозніваюць ападыктычныя, асертарычныя і праблематычныя суджэнні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мартырало́г
(ад гр. martys, -yros = пакутнік + -лог)
1) кніга з апісаннем жыцця мучанікаў і святых у хрысціянскай царкве;
2) пералік ахвяр, якія падвергліся ганенням, а таксама пералік перанесеных кім-н. пакут.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
basin
[ˈbeɪsən]
n.
1) мядні́ца f., таз -а m. (для мыцьця́)
2) басэ́йн -у m.
river basin — вадазбо́р, басэ́йн ракі́
3) бу́хта f.
a yacht basin — бу́хта, дзе стая́ць я́хты
4) упа́дзіна, запа́дзіна f., лог -у m., лагчы́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
скры́ня Упадзіна, лагчына, якая нагадвае сабой скрыню (Уш.).
□ ур. Скрыня (лог) каля в. Воталава Уш.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падло́га Роўны лог, які прылягае да рэчкі або балоцістага спуску (Віц.Нік. 1895); падэшва ўзвышша (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
ВЕРХНЕДНЯПРО́ЎСКАЯ КУЛЬТУ́РА,
археалагічная культура неалітычных плямён, якія ў канцы 5-га — 3-м тыс. да н.э. насялялі тэр.ўсх. Беларусі ў бас. Дняпра і яго левабярэжных прытокаў. Насельніцтва займалася паляваннем, рыбалоўствам, збіральніцтвам, у канцы існавання культуры — магчыма, земляробствам і жывёлагадоўляй. Жыло ў паўзямлянкавых жытлах на паселішчах. Вырабляла таўстасценны вастрадонны посуд з прамымі сценкамі; асн. элементы арнаменту — адбіткі грабеньчатага штампа, ямкавыя ўцісканні, лапчастыя наколы, насечкі. Спачатку помнікі Верхнедняпроўскай культуры былі аб’яднаны ў лакальныя варыянты днепра-данецкай культуры (гомельска-чарнігаўскі на 2-м этапе развіцця, рагачоўскі — на 3-м). Пасля даследаванняў І.М.Цюрынай і А.Г.Калечыц вылучана ў самаст. культуру. Значна адчувальныя ўплывы дзяснінскай культуры і неаліт. культур Волга-Окскага рэгіёна. На Беларусі вядома больш за 300 паселішчаў Верхнедняпроўскай культуры (Струмень, Гронаў, Вець Быхаўскага, Лучын Рагачоўскага, Сябровічы Чачэрскага, Дубовы Лог Добрушскага р-наў і інш.).