лесаві́к, -ка́ м.

1. разг. (живущий в лесу) лесови́к;

2. см. лясу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карыяра́хна

(н.-лац. coriarachne)

павук сям. бакаходаў, які жыве пад карой дрэў, часам пад камянямі на ўскрайку лесу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

forester

[ˈfɔrəstər]

n.

1) лясьні́чы -ага m.

2) жыха́р ле́су (зьвер, пту́шка ці чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лесару́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лесаруба, лесарубаў. Лесарубная брыгада.

2. Які мае адносіны да ваякі лесу. Лесарубныя работы. // Які прызначаецца, служыць для валкі лесу. Лесарубны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струме́ніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніць; незак., што і без дап.

Цячы струменем, струменямі; пашыраць, вылучаць (пах, святло і пад.).

Ручаёк струменіць з-пад арэхавага куста. 3 лесу струменіць пах смалы (перан.: вылучае пах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесапі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для распілоўкі лесу (у 2 знач.). Лесапільная машына. Лесапільны станок. // Які займаецца распілоўкай лесу (у 2 знач.), вырабам пілаваных матэрыялаў. Лесапільны завод. Лесапільная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаэ́кспарт, ‑у, М ‑рце, м.

Экспарт лесу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лубае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветраахо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоўвае ад ветру. Ветраахоўная паласа лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАЙ,

невялікі, звычайна адасоблены ад асн. масіву, участак лесу, які складаюць дрэвы лісцевых парод (бяроза, дуб і інш.), часцей аднаго ўзросту.

т. 4, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)