сплаўля́ць (лес) гл сплавіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

afforest

[əˈfɔrəst]

v.t.

садзі́ць лес; заса́джваць ле́сам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

coniferous [kəˈnɪfərəs] adj.

1. хваёвы (пра лес)

2. які́ мае шы́шкі; шыпу́лькавы, шыпу́лечны; іглі́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спла́віць², спла́ўлю, спла́віш, спла́віць; спла́ўлены; зак.

1. што. Адправіць па цячэнні ракі.

С. лес.

2. перан., каго-што. Пазбавіцца ад каго-, чаго-н. (разм.).

С. непатрэбныя рэчы.

С. няпрошаных гасцей.

|| незак. сплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. сплаў, спла́ву, м. (да 1 знач.).

|| прым. сплаўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

С. лес.

Сплаўная рака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. гл. насяліць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Складаць насельніцтва чаго-н.

Птушкі насяляюць лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ву́сцішны, -ая, -ае (разм.).

1. Ціхі, спакойны.

В. лес.

2. Страшны, жудасны.

Адной у хаце стала вусцішна (прысл.).

|| наз. ву́сцішнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўз, прыназ. з В.

Ужыв. пры назвах мясцін, прадметаў, уздоўж або непадалёку ад якіх што-н. размяшчаецца ці рухаецца.

Праязджалі п. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уго́ддзе, -я, звычайна мн. -і, -яў, н.

Месца, тэрыторыя як аб’ект сельскагаспадарчага прызначэння (поле, лес, возера і пад.).

Сенакосныя ўгоддзі.

Лясныя ўгоддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

forest [ˈfɒrɪst] n. лес;

a pine forest бор;

a forest fire лясны́ пажа́р

♦

a forest of hands лес рук;

not see the forest for the trees AmE за дрэ́вамі не ба́чыць ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

губи́ть несов., в разн. знач. губі́ць; (уничтожать — ещё) ні́шчыць;

губи́ть лес губі́ць (ні́шчыць) лес;

губи́ть живо́е де́ло губі́ць жыву́ю спра́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)