во́цатны Éssig , éssighaltig;

во́цатная кіслата́ хім Éssigsäure f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кісля́ ж разм

1. гл кіслата;

2. гл кісліна

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

uric

[ˈjʊrɪk]

adj.

мачавы́

uric acid — мачава́я кіслата́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Квась ’кіслата’ (Сл. паўн.-зах., Жд. 2, 3). Архаізаванае словаўтварэнне на ‑ǐ, характэрнае для адпаведных пар назоўнік — дзеяслоў (квась — квасіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мачавы́ мочево́й;

м. пузы́р — мочево́й пузы́рь;

○ ~вая кіслата́ — мочева́я кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

плавіко́вы: п. шпат пла́вико́вый шпат;

~вая кіслата́ — хим. плавико́вая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шчаўевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шчаўя; уласцівы шчаўю. Шчаўевае сцябло. Шчаўевы смак.

2. Прыгатаваны са шчаўя (у 1 знач.).

•••

Шчаўевая кіслата гл. кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

те́рпкость да́ўкасць, -ці ж., аско́містасць, -ці ж.; кіслата́, -ты́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

acetic

[əˈsi:tɪk]

adj. Chem.

во́цатны

acetic acid — во́цатная кіслата́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

carbolic

[kɑ:rˈbɑ:lɪk]

adj.

карбо́лавы

carbolic acid — карбо́лавая кіслата́, карбо́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)