астэапла́стыка

(ад астэа + -пластыка)

аперацыя па перасадцы касцявой тканкі, каб выправіць дэфекты косці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сфенаіды́т

(ад гр. sphen = клін + eidos = выгляд)

запаленне поласці асноўнай, клінападобнай косці чэрапа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эаа́нтрап

(ад эа- + -антрап)

назва выкапнёвага чалавека, косці якога знойдзены ў Паўд. Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чарапны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да чэрапа (у 1 знач.). Чарапныя косці.

2. у знач. наз. чарапны́я, ‑ых. Тое, што і пазваночныя (у 2 знач.).

•••

Чарапная каробка гл. каробка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кулі́чкі ’калені’ (Яўс.). Зыходзячы з агульнабалтыйскай назвы косці (ст.-прус. сайіап, літ. kaulas, лат. kaüls)% якая не мае паралелей у славянскіх мовах, можна меркаваць аб балтыйскім уплыве (суфіксацыя слова славянская ‑ičьka).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кастапра́ў, ‑права, м.

Даўней — лекар, які ўмеў ставіць на месца вывіхнутыя косці або правільна састаўляць пераламаныя. Вопытны хірург і да таго ж умелы кастапраў, доктар агледзеў, абмацаў гэту старую худую нагу. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкруста́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. інкруставаць. Займацца інкрустацыяй. Інкрустацыя па дрэву.

2. Узоры, малюнкі з пласцінак косці, перламутру, металу, дрэва і інш., урэзаныя ў паверхню прадмета. Стол з інкрустацыяй.

[Ад лац. incrustatio — пакрыццё чым‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АМРА́ЦКАЯ КУЛЬТУ́РА,

археалагічная культура плямёнаў эпохі энеаліту (2-я пал. 5 — пач. 4-га тыс. да н.э.) у Верхнім і Сярэднім Егіпце. Назва ад паселішча каля мяст. Эль-Амра (Егіпет). Насельніцтва займалася земляробствам, жывёлагадоўляй і паляваннем. Для амрацкай культуры характэрны чырвоны глянцаваны посуд, на якім белай фарбаю нанесены «крыжалінейны» арнамент. Прылады працы вырабляліся з крэменю, косці, сустракаюцца медныя рэчы (шпількі, гарпуны, пацеркі). Пахавальны абрад — трупапалажэнне ў скурчаным становішчы, у магілы клалі посуд, упрыгожанні, грабяні, статуэткі са слановай косці.

т. 1, с. 324

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

алеато́рны

(ад лац. aleator = гулец у косці)

рызыкоўны, звязаны са здзелкамі, біржавымі аперацыямі, латарэямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астэаміэлі́т

(ад астэа- + міэліт)

запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)