Verbum

аза́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Задняя частка тулава жывёлы.

Конь падкідаў азадкам, брыкаўся.

2. Задняя частка тушы.

|| прым. аза́дачны, -ая, -ае.

натапы́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Падняць тарчма, наставіць (поўсць, шчаціну, пер’е і пад.).

Конь натапырыў вушы.

|| незак. натапы́рваць, -аю, -аеш, -ае.

матля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., чым (разм.).

Тое, што і матаць¹ (у 2 знач.).

М. нагамі.

Конь матляе хвастом.

|| наз. матля́нне, -я, н.

разлыга́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Вызваліцца ад вяроўкі, якой быў залыганы; развязацца.

Конь разлыгаўся.

|| незак. разлы́гвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

трапяткі́, -а́я, -о́е.

1. Які пастаянна варушыцца, дрыжыць; дрыгатлівы.

Вецер скалыхнуў трапяткое лісце.

2. Лёгкі, хуткі ў рухах, поўны энергіі (разм.).

Т. конь.