Géißel

f -, -n

1) бізу́н, пу́га

2) перан. ка́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Сівакра́ка, сівакра́к, сівокра́ка ‘сіваваронка, Coracius garrulis L.’ (Маш., Мат. Гом.), сівакра́ка, сівакра́ха ‘тс’ (Ян.). Укр. палес. сівокра́ка, сівокра́ха ‘тс’. Ад сівы (гл.) і дзеяслова кракаць (гл.), што перадае гукаперайманне кра‑кра, кара‑кара і пад., гл. Ніканчук, БЛ, 9, 59. У ‑краха гіпакарыстычны суф. ‑х‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Каро́зленькі ’Закарузлы’ (Мар. од.). Да кара (Фасмер, % 78). Больш ’надзейна да карузлы, (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кортыкастэро́іды

(ад лац. cortex, -icis = кара + стэроіды)

група стэроідаў, якія маюць уласцівасці гармонаў кары наднырачнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вярбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярбы. Вярбовая кара. // Зроблены з вярбы. Жалейкай вярбовай Дражню жаўрука. Жычка.

2. у знач. наз. вярбо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца вярба, таполя і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільмо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ільмы. Ільмовы лес. Ільмовая кара. Ільмовая драўніна.

2. у знач. наз. ільмо́выя, ‑ых. Сямейства шыракалістых дрэў і кустоў, да якога адносяцца вяз, ільма, клён і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акарэ́лы ’брудны, неахайны’ (Сцяшк. МГ). Відаць, да кара (гл.). Аддзеяслоўнае новаўтварэнне. Ад акарэць, карэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

теле́сный в разн. знач. цяле́сны;

теле́сные поврежде́ния цяле́сныя пашко́джанні;

теле́сное наказа́ние цяле́сная ка́ра;

теле́сный цвет цяле́сны ко́лер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

cortex

[ˈkɔrteks]

n., pl. -tices

1) Bot. кара́ f.

2) паве́рхневы пласт во́рганаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аблуза́цца, ‑аецца; зак.

Пазбавіцца ад шкарлупіны, кары і пад. Пад руку трапіўся, кол з маладой сасонкі, толькі што ссечанай у лесе, кара на ім аблузалася, і Максім запэцкаў рукі і гімнасцёрку ў ліпучую смалу. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)