адзіно́чны, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае без дапамогі іншых або выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі іншых.

А. палёт.

2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго, для знаходжання ў ізаляцыі ад іншых.

Адзіночная камера.

3. Асобны, адзінкавы, выпадковы.

А. выстрал.

○

Адзіночны лік — граматычная катэгорыя, якая паказвае, што прадмет прадстаўлены ў колькасці, роўнай аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

separatka

ж.

1. ізалятар;

2. камера-адзіночка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

барака́мера

(ад бара- + камера)

герметычная камера, у якой штучна зменьваецца ціск паветра, што дазваляе праводзіць выпрабаванні метэаралагічных прыбораў і правяраць уплыў агмасферных змен на арганізм чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

casing

[ˈkeɪsɪŋ]

n.

1) абало́нка, апра́ва, ка́мера f. (шы́ны)

2) ра́ма f. (напр. ако́нная)

3) кі́шкі для каўба́саў, ску́рка ад каўбасы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gepäckschließfach

n -(e)s, -fächer аўтаматы́чная ка́мера захо́ўвання багажу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прызматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да прызмы, мае форму прызмы. Прызматычная форма. Прызматычнае шкло.

2. Утвораны прызмай (у 2 знач.). Прызматычны спектр.

3. Забяспечаны прызмай. Прызматычны бінокль. Прызматычная камера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мезаска́ф

(ад меза- + -скаф)

камера, прызначаная для вывучэння сярэдніх глыбінь акіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

komora

ж.

1. камора;

2. камера;

komora gazowa — газавая камера;

komora celna — мытня;

komora sercowa анат. камора (каморка) сэрца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tíefkühlfach

n -(e)s, -fächer нізкатэмперату́рная ка́мера (у хатнім халадзільніку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

куту́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Уст. Турма, арыштанцкая камера. — Толькі пра гэта цяпер няможна гаварыць, бо як пачуе паліцыя, то як таго дзядзьку Данілу адразу арыштуе і ў кутузку пасадзіць. Каліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)