Tálmi

n -s

1) францу́зскае зо́лата (танная імітацыя)

2) перан. падро́бка, мішура́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

жы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да жылы (у 1, 2 знач.). // Зроблены з жылы. Жыльныя струны.

2. Які мае адносіны да жылы (у 3 знач.). Жыльнае золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагавары́цца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑верыцца; зак.

Незнарок сказаць тое, чаго нельга гаварыць; выдаць тайну. Васіль ледзь не прагаварыўся, што ён ведае, дзе яго бацька хавае золата і польскія маркі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыянава́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Насычэнне вугляродам і азотам паверхневага слон стальных вырабаў для павышэння іх цвёрдасці.

2. Працэс атрымання золата, серабра з руд шляхам растварэння іх у цыяністых растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bullion

[ˈbʊliən]

n.

1) зьлі́так зо́лата або́ срэ́бра

2) фрэ́ндзлі з залаты́х або́ срэ́бных ні́так

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hallmark

[ˈhɔlmɑ:rk]

n.

1) прабі́рнае кляймо́, про́ба f. (зо́лата, срэ́бра)

2) характэ́рны знак; адзна́ка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Massa panis esurienti auro carior

Галоднаму кавалак хлеба даражэйшы за золата.

Голодному кусок хлеба дороже золота.

Гл.: Anima esuriens...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

слюда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Празрысты, слаісты мінерал, які прымяняецца ў тэхніцы. Параходы ў прыстанях-затонах Бралі нікель, золата, слюду. Шушкевіч. / у вобразным ужыв. Плыве, журчыць вада — Празрыстая слюда. Дзеружынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імітава́ць несов., в разн. знач. имити́ровать;

і. спеў пту́шак — имити́ровать пе́ние птиц;

і. скры́пку — имити́ровать скри́пку;

і. зо́лата — имити́ровать зо́лото

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

філасо́фскі, -ая, -ае.

1. гл. філасофія.

2. Уласцівы філосафу (у 2 знач.); спакойны, разважлівы, удумлівы.

Філасофскія адносіны да справы.

3. перан. Глыбакадумны, сур’ёзны (разм.).

Рабіць з філасофскім выглядам.

4. У аснову якога пакладзена глыбокая ідэя (кніжн.).

Філасофская паэма.

○

Філасофскі камень — згодна з уяўленнямі сярэдневяковых алхімікаў, фантастычнае цудадзейнае рэчыва, якое можа ператвараць металы ў золата, вылечваць усе хваробы, вяртаць маладосць і г.д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)