ingot

[ˈɪŋgət]

n.

зьлі́так -ка, брусо́к -ка́ m. (зо́лата)

ingot steel — лі́тая сталь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lust​1 [lʌst] n.

1. пажа́длівасць; юр, юрлі́васць

2. (for) хаце́нне, пра́гнасць; пра́га;

a lust for gold/power пра́гнасць, пра́га да зо́лата/ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пата́ль, ‑і, ж.

Спец. Метал у выглядзе тонкіх палос, які выкарыстоўваецца для аддзелкі чаго‑н. замест пазалоты; фальшывае золата са сплаву медзі з цынкам і інш. металамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барвя́нец, ‑нцу, м.

Густа-чырвоны, пурпуровы колер. Тыя дрэвы, што засталіся, змянілі свой зялёны ўбор на барвянец і золата, дэманструючы гэтым непарушнасць законаў жыцця і смерці. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі, нескл., н.

1. Кітайская мера даўжыні, роўная 0,333 м ці 576 м.

2. Мера вагі золата і серабра ў Кітаі, Манголіі, В’етнаме, роўная прыблізна 37 мг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузаві́к, ‑а, м.

Разм. Грузавы аўтамабіль. Удзень і ўночы стэпам пылілі грузавікі, везлі на элеватар у мяхах і проста ў кузавах золата — у поце запрацаваны хлеб. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансфе́рт, ‑у, М ‑рце, м.

1. Перавод замежнай валюты або золата з адной краіны ў другую.

2. Перадача права ўладання імяннымі каштоўнымі паперамі (акцыямі) адной асобы другой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gold

n -(e)s зо́лата

gedíegenes ~ — самаро́дак зо́лата

in ~ záhlen — плаці́ць зо́латам

das ist ~(es) wert, das ist nicht mit dem ~ zu bezáhlen — гэ́таму няма́ цаны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

diament, ~u

м. дыямент; алмаз;

czarny diament — чорнае золата (вугаль)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца чорным, цёмным або чарнейшым, цямнейшым.

Золата не чарнее.

Смуглявы твар ад сонца яшчэ больш чарнеў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучацца сваім колерам (пра што-н. чорнае, цёмнае).

На гарызонце чарнеў лес.

|| зак. счарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.) і пачарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)