шпі́лечны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да шпількі, да вырабу шпілек. Шпілечная вытворчасць.
2. Спец. Звязаны з прымяненнем, выкарыстаннем шпілек (у 4 знач.). Шпілечнае мацаванне. Шпілечнае злучэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kojarzenie
н.
1. спалучэнне, злучэнне;
kojarzenie prądów — эл. злучэнне пераменных токаў;
2. філ. асацыяцыя;
kojarzenie myśli — асацыяцыя думак;
kojarzenie wyobrażeń — асацыяцыя ўяўленняў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Злучэнне металічных (радзей пластмасавых, шкляных, керамічных) частак шляхам сплаўлівання або пластычнага дэфармавання іх сутыкальных паверхняў. Дугавая зварка. Тэрмітная зварка. Газавая зварка. Аўтагенная зварка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суста́ў, ‑тава, м.
Рухомае злучэнне касцей або храсткоў у арганізме чалавека, жывёлы. Плечавы сустаў. Локцевы сустаў. Каленны сустаў. □ [Васіль Кузьміч] не садзіўся, стаяў каля стала збоку, абапёршыся на суставы пальцаў. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эска́дра, ‑ы, ж.
Буйное злучэнне ваенных караблёў ці самалётаў. Цёмнай ліст ападаў скай ноччу эскадра мінаносцаў пакінула рэйд і стала ў баявым парадку рухацца на подступы да Петраграда. Хведаровіч.
[Фр. escadre.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zestawienie
н.
1. складанне; злучэнне; зборка; мантаж;
2. параўнанне; супастаўленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыяста́з, ‑у, м.
Спец.
1. Арганічнае злучэнне, што належыць да групы ферментаў і выклікае ператварэнне крухмалу ў цукар.
2. Разыходжанне дзвюх касцей у суставе з-за намнажэння ў ім вадкасці.
[Ад грэч. diastasis — раз’яднанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zusámmenstoß
n -es, -stöße
1) сутыкне́нне
2) злучэ́нне, зліццё, стык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
брыга́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, брыга́д, ж.
1. Вайсковае злучэнне з некалькіх батальёнаў або палкоў, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных суднаў.
Танкавая б.
2. Вытворчая група, а таксама наогул група, аб’яднаная якім-н. агульным заданнем, дзейнасцю.
Б. слесараў.
Палявая б.
Канцэртная б.
|| прым. брыга́дны, -ая, -ае.
Б. падрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
fuzja
I ж.
стрэльба (крамянёвая), крамянёўка; фузея, рушніца
II ж.
фузія, зліццё, злучэнне; аб’яднанне;
fuzja bankowa — зліццё банкаў;
fuzja przedsiębiorstw — злучэнне (аб’яднанне) прадпрыемстваў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)