геатрапі́зм, ‑у, м.

Здольнасць раслін рэагаваць назямное прыцяжэнне.

[Ад грэч. gē — зямля і trópos — паварот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўкасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць плаўкага, здольнасць расплаўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раствара́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць рэчыва растварацца. Растваральнасць солей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрана́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць мяняць сваё месцазнаходжанне, скранацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць да цеплаўтварэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэакты́ўнасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Здольнасць выклікаць рэакцыю, быць рэактывам.

2. Здольнасць рэагаваць на знешнія раздражненні. Расстройствы каардынацыі рухаў лягушак могуць тлумачыцца рознай рэактыўнасцю нервовых цэнтраў. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́сціп, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Здольнасць трапна, востра і з гумарам сказаць што-н., тонка парыраваць чыю-н. думку.

Досціпу яму не пазычаць.

2. Востры жарт.

З’едлівы д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

загара́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць загарацца, успыхваць полымем. Загаральнасць паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагача́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць абагачацца (пра карысныя выкапні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэраге́ннасць, ‑і, ж.

Здольнасць выклікаць злаякасныя пухліны. Канцэрагеннасць рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)