апло́мб

(фр. aplomb = літар. раўнавага)

1) празмерная саманадзейнасць, самаўпэўненасць у паводзінах, у абыходжанні з кім-н.;

2) уменне захоўваць у танцы ўстойлівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

балансава́ць

(фр. balancer)

1) захоўваць раўнавагу пры дапамозе рухаў цела;

2) ураўнаважваць суадносіны звязаных паміж сабой бакоў дзейнасці;

3) падводзіць бухгалтарскі баланс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

zachowywać

незак.

1. захоўваць; зберагаць;

2. выконваць;

zachowywać środki ostrożności — выконваць меры засцярогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

upraszać

uprasza|ć

незак. кніжн. прасіць;

”upraszać się o ciszę” — «просім захоўваць цішыню»

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каранці́н м

1. (ізаляцыя) Quarantäne [kɑ-] f -, -n;

вы́трымаць каранці́н die Quarantäne dúrchmachen;

захо́ўваць каранці́н die Quarantäne éinhalten*

2. (санітарны пункт) Quarantänestation f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

balance​2 [ˈbæləns] v.

1. балансава́ць, захо́ўваць раўнава́гу

2. прыво́дзіць у раўнава́гу, ураўнава́жваць;

balance foreign trade econ. збалансава́ць зне́шні га́ндаль

3. finance падлі́чваць, падсумо́ўваць, закрыва́ць (рахункі), падбіва́ць бала́нс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пахарон, пахароны ’пахаванне’ (Сл. ПЗБ) як і пахаране́нне ’тс’ (Ян.) з ц.-слав., рус. похороны, захоронение < (по‑)хоронить < ст.-слав. хранити ’ахоўваць, сцерагчы’ < прасл. *xorniti, роднаснага да лац. servō, ‑āre ’ратаваць, захоўваць’, авест. haraitē pairi ’сцеражэцца’, haurvaiti ’сцеражэ’ (Фасмер, 3, 266). Лексема пахаронкі ’пахаванне’ (Сл. ПЗБ) — беларуская; яна мае суфікс ‑к‑ і (як дажынкі, дакопкі, памінкі) — аб ім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 48.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

konservíeren

[-v-]

1.

vt

1) кансервава́ць

2) захо́ўваць

2.

(sich)

захава́цца (пра чалавека)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Quarantene

[karã:'tεnə]

f -, -n каранці́н

in ~ líegen* — знахо́дзіцца [быць] пад каранці́нам

~ hálten* — захо́ўваць каранці́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

процістая́ць, ‑стаю, ‑стаіш, ‑стаіць; незак.

1. Быць проціпастаўленым, процілеглым каму‑, чаму‑н.; знаходзіцца ў процілеглых, варожых трупах. Яны — ворагі савецкай улады. Група гэтых інжынераў у аповесці [Х. Шынклера] процістаіць Прыстрому. Арабей.

2. каму-чаму. Захоўваць устойлівае становішча пад дзеяннем чаго‑н.; вытрымліваць націск чаго‑н. Не мець сілы процістаяць ветру. // Аказваць супраціўленне, процідзеянне каму‑, чаму‑н. Процістаяць хваробам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)