камандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Адправіць (адпраўляць) куды‑н. са службовым даручэннем. Раніцай дырэктар атрымаў загад — спешна камандзіраваць студэнтаў на граніцу для рамонту дарог і пабудовы авіяцыйных пляцовак. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфармірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спыніць існаванне чаго‑н. як арганізаванай адзінкі. Расфарміраваць партызанскае злучэнне. □ І раптам удар. Па дывізіі загад, ансамбль расфарміраваць, а ўдзельнікаў яго — на фронт, па часцях. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Beféhl

m -(e)s, -e

1) зага́д, ука́з

2) кама́ндаванне

zu ~! — cлу́хаюся!

den ~ ertéilen — аддава́ць зага́д

den ~ áusführen, dem ~ náchkommen* — выко́нваць зага́д

auf ~ — па зага́ду

den ~ übernéhmen* — прыня́ць кама́ндаванне, узя́ць кіраўні́цтва

3) кама́нда (сігнал кіравання)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цыркуля́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца цыркулярам. Цыркулярны загад. Цыркулярнае пісьмо.

цыркуля́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае форму акружнасці, круглы. Цыркулярны нож.

2. Які мае адносіны да цыркуляркі, з’яўляецца цыркуляркай. Цыркулярная піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dictate

[ˈdɪkteɪt]

1.

v.

1) дыктава́ць

2) зага́дваць, кама́ндаваць

2.

n.

зага́д, нака́з -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prescript

1. [ˈpri:skrɪpt]

n.

пра́віла n.; зага́д -у m., дырэкты́ва f.

2. [prɪˈskrɪpt]

adj.

прыпіса́ны; загада́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВІРЫЯ́Т

(Viriathus; ? — 139 да н.э.),

кіраўнік паўстання плямён лузітан у стараж. Іспаніі супраць Рыма. Зачэпкай да паўстання быў загад рым. прэтара Гальбоя забіваць ці ператвараць у рабоў няўзброеных лузітан. Умела выкарыстоўваючы тактыку партыз. барацьбы, паўстанцы неаднаразова наносілі паражэнне рым. легіёнам. У 141 быў прызнаны ў Рыме незалежным правіцелем.

Па-здрадніцку забіты сваімі прыбліжанымі, якіх падкупілі рымляне. Пасля гэтага Лузітанія была канчаткова заваявана Рымам.

т. 4, с. 194

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сяда́ць ’садзіцца’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Некр. і Байк., Стан., Сл. ПЗБ), сяда́й(це) ’прапанова, загад сесці’ (ТСБМ), седа́ць ’садзіцца’ (ТС), ст.-бел. седати ’тс’ (Сл. Скар.). Параўн. укр. сіда́ти, польск. siadać, чэш. sedati, славен. sedati, серб.-харв. се̏дати, балг. ся́дам, ст.-слав. сѣдати. Шматкратны дзеяслоў да сядзець, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przykazanie

przykaza|nie

н.

1. загад;

2. рэл. запаведзь;

dziesięcioro ~ń — дзесяць запаведзяў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Órder

f -, -s i -n

1) о́рдэр

2) зага́д, распараджэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)