першаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

1. Салдат ці матрос першага года службы.

2. Маладая жывёліна на першым годзе жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэльфі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марская млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінавых з чорнай спінай і белым жыватом.

|| прым. дэльфі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыра́фа, -ы, мн. -ы, -ра́ф, ж.

Афрыканская плямістая жвачная жывёліна з вельмі доўгай шыяй і доўгімі нагамі.

|| прым. жыра́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцярвя́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная птушка атрада сокалападобных.

Арол-с.

2. Наогул жывёліна, якая харчуецца падлай.

Мядзведзь-с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўго́дак, ‑дка, м.

Жывёліна, якой паўгода ад нараджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карака́л, ‑а, м.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́рмачнік, ‑а, м.

Адкормленая на забой жывёліна; кормнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарнабы́к, ‑а, м.

Парнакапытная жывёліна падсямейства конскіх антылоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіву́ч, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства вушатых цюленяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

animal​1 [ˈænɪməl] n.

1. жывёла, жывёліна;

domestic animals сво́йскія/ха́тнія жывёлы;

a wild animal звер, дзі́кая жывёліна;

the animal planet плане́та жывёл

2. жыва́я істо́та

3. скаці́на (пра грубага, подлага чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)