жывёлінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гну, нескл., м.

Млекакормячая жывёліна роду антылоп (водзіцца ва Усходняй і Паўднёвай Амерыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́нія, ‑і, ж.

Марская жывёліна тыпу кішачнаполасцевых з праменепадобнымі шчупальцамі для захоплівання здабычы.

[Ад грэч. aktís, aktínos — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́сум, ‑а, м.

Невялікая жывёліна з сямейства сумчатых пацукоў, якая водзіцца ў Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мечахво́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Марская жывёліна тыпу членістаногіх, з доўгім хваставым шыпом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж, маржа, м.

Млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

[З мовы саамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкавано́с, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна падатрада лятучых мышэй з моцна развітым пасавым прыдаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыстакро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Разм. Чыстакроўная, пародзістая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ну́трыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Балотны бабёр; паўводная млекакормячая жывёліна атрада грызуноў з каштоўным футрам, а таксама футра гэтай жывёлы.

|| прым. ну́трыевы, -ая, -ае.

Нутрыевая ферма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паву́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Драпежная членістаногая жывёліна, якая пляце павуціну.

|| памянш. павучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. павучы́ны, -ая, -ае і павуко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)