Вяртлі́вы ’вёрткі’ (Жд., 3), укр. вертливий, рус. вертлявый ’тс’, арханг. вертливый ’ненадзейны, нясталы, зменлівы’, ст.-рус. вертливый ’тс’ (з XIII ст.), славен. vrtljìv ’які абарачаецца’, серб.-харв. вр̀тљив ’тс’; ’жывы, рухомы’; ’ветраны, несур’ёзны’, макед. вртлив ’які абарачаецца, нясталы’, балг. врътлив ’тс’. Прасл. vьrt(ь)livъ < vьrtěti. Да вярцець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наве́ц ’мярцвяк, нябожчык’: не чалавек нават — як бы жывы навец (Васючэнка, зб. Тутэйшыя. Мн., 1989, 161). Адсутнасць дакладнай дыялектнай лакалізацыі слова, што ўзыходзіць да прасл. *navь, ц.-слав. навь ’мярцвяк’ і пад., не выключае яго запазычанне з іншых, не народных крыніц ці штучнае ўтварэнне. Параўн., аднак, на́ўскі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́тапіс, ‑у, м.

Пагадовы запіс гістарычных падзей у старажытныя часы; кніга з такімі запісамі. Ноўгарадскі летапіс. Летапіс Аўраамкі. // перан.; чаго. Паслядоўны запіс якіх‑н. падзей; хроніка, гісторыя чаго‑н. Летапіс ваеннай славы.

•••

Жывы летапіс — пра таго, хто добра памятае ўсе сучасныя яму падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

live

I [lɪv]

1.

v.i.

1) жыць, існава́ць

2) жыві́цца; харчава́цца

to live on bread and water — жыць на вадзе́ й хле́бе

to live by one’s wits — сяк -так, не́як выкру́чвацца, перабіва́цца

to live in the country — жыць на вёсцы

2.

v.t.

пражы́ць (жыцьцё)

- live down

- live out

- live up to

- live it up

II [laɪv]

adj.

1) жывы́

2) жывы́, гара́чы, гару́чы

live coals — не пага́слае вуго́льле, жар -у m.

a live quarrel — гара́чая сва́рка

3) бадзёры, по́ўны жыцьця́

a live person — дзе́йны, по́ўны энэ́ргіі чалаве́к

4) жывы́, яскравы

a live color — жывы́ ко́лер

5) з жывы́м то́кам

live wire —

а) электры́чны дрот з жывы́м то́кам

б) informal энэргі́чны і прані́клівы чалаве́к

6) у жыву́ю

live show — пака́з у жыву́ю

live broadcast — жывы́ этэ́р

7) жывы́, вясёлы

a live party — вясёлая, жыва́я кампа́нія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

animated

[ˈænɪmeɪtɪd]

adj.

1) ажы́ўлены, жывы́

an animated discussion — жыва́я дыску́сія

2) вясёлы, ра́дасны

an animated smile — вясёлая ўсьме́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Жвары́га, жворы́га ’надакучлівы чалавек’ (іван., Нар. лекс., 195). Суфікс ‑ыга быццам бы ўказвае на аснову жвар‑, аднак яна выразна не суадносіцца з іншымі словамі. Калі дапускаць суаднясенне з жв‑ у шэрагу слоў, маючых значэнне балбатання, надакучлівай размовы (жвіндзіць, жвянькаць), застаецца няясным ‑n‑ і цвёрдасць ‑в‑. Не выключана іншае тлумачэнне кораня (параўн. жывы, жабрак). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разуда́лы, ‑ая, ‑ае.

Такі, для якога няма нічога страшнага, немагчымага; удалы, хвацкі. Наогул жа, Нічыпар быў хлопец разудалы, жывы, бойкі. Колас. // Задорны, заліхвацкі. Зварухнуўся Лявон, як вада, як агонь, Пазнаў сілу ў сабе небывалую; Ужо бяда — не бяда, Ужо нуда — не нуда, Запеў песні свае разудалыя. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаслі́вец, ‑ліўца, м.

Шчаслівы чалавек; той, каму шанцуе. Мы не тыя шчасліўцы, якім давялося чуць жывы голас Ільіча, бачыць светлы бляск яго вачэй. Лойка. На гэты раз некаторыя шчасліўцы знайшлі нават птушынае гняздо з яечкамі ды злавілі крата. Маўр. Хто ён, шчаслівец, якога пакахала такая дзяўчына? Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІТА́ЛЬНАЯ АФАРБО́ЎКА,

прыжыццёвая афарбоўка, гістафізіялагічны метад даследавання функцыян. асаблівасцей раслінных і жывёльных клетак увядзеннем у жывы арганізм ці ў кавалачкі тканкі адносна няшкодных фарбавальнікаў. Для вітальнай афарбоўкі выкарыстоўваюць кіслыя (трыпанавы сіні, літыевы кармін) і асн. (нейтральны чырвоны, метылавы сіні і інш.) фарбавальнікі. Характар і інтэнсіўнасць вітальнай афарбоўкі вызначае стан клеткі ці тканкі.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

cattle

[ˈkætəl]

n.

а) рага́тая жывёла, ста́так -ку m., бы́дла n., скаці́на f.

б) сво́йская жывёла, пагало́ўе n., жывы́ інвэнта́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)