гатэнто́ты, -аў, адз. -то́т, -а, м.

Народнасць, якая жыве на поўдні Афрыкі (сучасная Намібія) і размаўляе на мове нама.

|| ж. гатэнто́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. гатэнто́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

само́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце.

2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.

|| ж. само́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. само́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарке́сы, -аў, адз. -ке́с, -а, м.

Народ, які жыве ў Карачаева-Чаркескай Рэспубліцы, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. чарке́шанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. чарке́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

upland [ˈʌplənd] n. наго́р’е; узвы́шша; гары́стая ча́стка краі́ны;

He lives in the Southern Uplands. Ён жыве ў раёне Паўднёвага нагор’я.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

urban

[ˈɜ:rbən]

adj.

1) ме́ставы, гарадзкі́

2) які́ жыве́ ў ме́сьце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скі́тнік, ‑а, м.

Манах або старавер, які жыве ў скіце; пустэльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тайме́нь, ‑я, м.

Рыба сямейства ласасёвых, якая жыве ў рэках Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шымпанзэ́, нескл., м.

Чалавекападобная малпа, якая жыве ў лясах трапічнай Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дармае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто не працуе, а жыве на чужыя сродкі; лайдак, гультай.

|| ж. дармае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. дармае́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

1. Выкарыстоўваць як ежу.

С. мяса.

2. Выкарыстоўваць, расходаваць для сябе.

|| зак. спажы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ты.

|| наз. спажыва́нне, -я, н.

Тавары народнага спажывання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)