sap​1 [sæp] n.

1. сок (раслін); жыві́ца

2. жыццёвыя сі́лы, эне́ргія;

the sap of youth сі́лы юна́цтва

3. infml ду́рань, дуры́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

простофи́ля м. и ж., разг., пренебр. (дурак) ду́рань, -рня м.; (дура) дурні́ца, -цы ж.; (разиня) разява́ка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Jeck

m -en, -en дыял.

1) франт, зух

2) ду́рань, дзіва́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

komplétt

a по́ўны, укамплектава́ны, кампле́ктны

ein ~er Dúmmkopf [Dússel] — разм. ду́рань двуву́хі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ро́цька ’разява’ (Касп.), ’няўважлівы чалавек’ (Жд. 2), ’дурань’ (міёр., З нар. сл.). Да рот (гл.). Суфікс ‑к‑а — з экспрэсіяй непахвальнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́бін ба́бушкин, ба́бий, ба́бин;

б. уну́к — ба́бушкин внук;

◊ ~на ле́та — ба́бье ле́то;

~ны ка́зкі — ба́бушкины ска́зки;

б. ду́рань — пренебр. ма́менькин сыно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chump

[tʃʌmp]

n., informal

1) ду́рань -ня, ёлупень -ня m.

2) кало́дка f.

•

- off one’s chump

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дурны́, -а́я, -о́е.

1. 3 абмежаванымі разумовымі здольнасцямі; бесталковы.

За дурной галавой нагам неспакой (з нар.).

2. Які не выяўляе розуму, пазбаўлены разумнай разважлівасці.

Задаць дурное пытанне.

Дурныя паводзіны.

3. у знач. наз. дурны́, -о́га, м., дурна́я, -о́й, ж., мн. -ы́я, -ы́х. Тое, што і дурань (у 1 знач.).

Дурному закон не пісан (прыказка).

◊

Дурны як бот; дурны як пень (разм., груб.) — пра разумова адсталага чалавека.

Няма дурных! — выказванне нязгоды з кім-н., адмаўленне выконваць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бэнцаль ’байструк’ (Некр.). Бясспрэчна, з польск. bęcwal, bencwal ’дурань, пень, нехлямяжы’ (а гэта, магчыма, ад назвы каня Bucefal, гл. Варш. сл., 1, 141; Брукнер, 24).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jeleń

м.

1. заал. алень (Cervus L.);

2. разм., пагард. дурань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)