му́лкі, ‑ая, ‑ае.

Які муляе, цвёрды. Мулкі хамут. □ Падушка здавалася мулкай, дрэнна ўзбітай, і Мар’яна некалькі разоў папраўляла яе, перакідвала на другі бок. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадзе́ць разм

1. (дрэнна жыць) dahínvegetíeren [-ve-] vi;

2. (траціць здароўе) dahínsiechen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

няўда́лы misslúngen, missglückt; úngünstig; féhlgeschlagen, féhlgegangen (які дрэнна ўдаўся); erfólglos (беспаспяховы); missráten (дрэнны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

развэ́дзгаць разм verstréichen* vt (фарбу, клей і г. д); schlecht ánstreichen* (дрэнна пафарбаваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

úngeraten

a

1) няўда́лы

2) дрэ́нна вы́хаваны, распу́шчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schústern

vi

1) займа́цца шаве́цтвам

2) дрэ́нна працава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

напо́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Зрабіць што‑н. дрэнна, неахайна. Здалі [памяшканне] з недаробкамі, напоркалі, напэцкалі, нібы гэта рабілі, гуляючы, самі выхаванцы дзіцячага садзіка. «Вожык».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Не́зла (незло) ’даволі добра’ (Нас.). Адаптаваны паланізм nieźle ’добра, нядрэнна’ (ад źle ’дрэнна’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паздаро́віцца, ‑віцца; зак., безас. каму.

Разм. У выразе: не паздаровіцца — будзе дрэнна, будзе непрыемнасць. [Шугаеў:] Нам жа з табой не паздаровіцца, калі план не будзе выкананы. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́пска ’дрэнна’ (ТСБМ, Шат., Гарэц., КЭС, лаг., Сцяшк., Бяльк., Мядзв., Сержп. Пр.). Гл. кепскі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)