грыбасе́й, ‑ю, м.

Разм. Пра цёплы дробны дождж, які спрыяе росту грыбоў. За акном церусіў дождж, ціхі і цёплы грыбасей. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́серны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да бісеру; зроблены з бісеру, упрыгожаны бісерам. Бісерны какошнік.

2. перан. Вельмі дробны. Бісерны почырк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыке́т

(фр. briquette, ад brique = цагліна)

спрасаваны ў выглядзе цагліны, пліткі дробны матэрыял (напр. тарфяны б.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

small

[smɔl]

adj.

1) малы́, мале́нькі; невялі́кі, невялі́чкі

a small house — малы́ дамо́к

2) дро́бны, нязна́чны

small matters — дро́бныяя спра́вы

a small farmer — дро́бны земляро́б (земляўла́сьнік)

3) нягу́чны

a small voice — слабы́, нягу́чны (го́лас)

4) нікчэ́мны, дро́бны

a man with a small nature — чалаве́к дро́бнае, нікчэ́мнае нату́ры

•

- feel small

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эпізо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Асобнае здарэнне, выпадак.

Э. з турысцкіх успамінаў.

2. Нязначны, дробны выпадак.

Гэта ўсяго адзін э. з жыцця паляўнічага.

3. Фрагмент мастацкага твора, які мае пэўную самастойнасць і закончанасць.

Э. са спектакля.

|| прым. эпізо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дунст

(ням. Dunst = чад, пара)

1) самы дробны калібр шроту;

2) прамежкавы прадукт паміж крупамі і мукой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канцыляры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Уст. Дробны служачы канцылярыі; пісец.

2. Работнік апарату, які аддае перавагу дробязям канцылярскага справаводства, фармальна адносіцца да працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

Рабіцца пагодлівым. Дзень раздумаў пагодзіцца, і светлаватыя хмары віселі над ракой. Караткевіч. Добра, што хоць пагодзілася: перастаў сыпаць дробны дождж. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчабёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчабеньваць — расшчабяніць.

2. Дробны шчэбень для запаўнення прамежкаў паміж камянямі ў бруку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Níeselregen

m -s, - (pl рэдка) дро́бны дождж, імжа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)