good form

до́бры тон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

здавальня́ючы, -ая, -ае.

1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

З. адказ.

Работа выканана здавальняюча (прысл.).

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

decent [ˈdi:snt] adj.

1. прысто́йны

2. даво́лі до́бры;

decent weather нядрэ́ннае надво́р’е

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

genial [ˈdʒi:niəl] adj.

1. до́бры; прыве́тлівы, прыя́зны

2. цёплы, мя́ккі (пра клімат)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ста́тны ‘прапарцыянальна складзены’ (ТСБМ), ‘высокі; збытны’ (Нас.), ‘добры’ (Жд. 3, Гіл.), ‘высокі, стройны, удалы, добры’: статный будзя етый лён (Бяльк.). Укр. дыял. ста́тний ‘стройны; багаты, заможны’, рус. ста́тный ‘стройны, пастаўны’. Да стаць 2 (гл.); да семантыкі параўн. спра́ўны ‘удалы, прыгожы’ (ТСБМ), прысто́йны ‘добры, падыходзячы’ (там жа), прычы́нно ‘зручна’ (ТС) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няке́пскі, ‑ая, ‑ае.

Даволі добры, нядрэнны. Добры хутар! Месца вясёлае, усе выгоды пад рукою. Тут табе і зямля, і паша, і дровы. І зямля някепская... Колас. Дзяўчынка ведала, што бацька яе някепскі камбайнер. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pierwszorzędny

вельмі добры; першакласны; першаразрадны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poczciwiec

м. добры, шчыры чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

превосхо́дный

1. (очень хороший) ве́льмі до́бры; (чудесный) цудо́ўны; (отличный) выда́тны; (необыкновенный) надзвыча́йны;

превосхо́дный челове́к ве́льмі до́бры (цудо́ўны) чалаве́к;

2. (превосходящий) перавыша́ючы;

превосхо́дная сте́пень грам. найвышэ́йшая ступе́нь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

великоле́пный

1. (пышный) пы́шны; (роскошный) раско́шны;

2. (отличный) ве́льмі до́бры, цудо́ўны, надзвыча́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)