Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
наўскася́к, прысл. і прыназ.
1.прысл. У бок ад прамога, перпендыкулярнага напрамку, па дыяганалі. Дождж сячэ наўскасяк, вадзяныя пырскі залятаюць нават у касавую залу.Лупсякоў.[Вайтовіч] тупаў некаторы час па хаце наўскасяк — з кутка ў куток — разлікаў ногі.Пальчэўскі.
2.прыназ.зР. Спалучэнне з прыназоўнікам «наўскасяк» выражае прасторавыя адносіны: ужываецца для ўказання на прадмет, пад вуглом да якога што‑н. размяшчаецца або рухаецца. Лінія лесу ішла наўскасяк дарогі.Чорны.Неўзабаве на канапе, на тумбачках з’явіліся вышытыя сурвэткі, наўскасяк стала лягла квяцістая дарожка.Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
laufer
м.
1.шахм. слон;
2.уст. ганец;
3.уст.дарожка (для ўпрыгожвання стала і інш.); дыванок;
4.уст.разм. бадзяга; валацуга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
грэ́бень, ‑я; мн. грабяні, ‑ёў; м.
1. Пласцінка з зубамі для расчэсвання валасоў або для заколвання і ўпрыгожвання жаночай прычоскі. Касцяны грэбень. □ Светлыя, амаль ільнянога колеру валасы.. [Васіліны] былі заколаты шырокім грэбенем на патыліцы, але асобныя кудзеркі падалі на лоб і на скроні.Хадкевіч.
2. Прыстасаванне, якое формай і прызначэннем нагадвае грэбень. Прадзільны грэбень.
3. Мясістая нарасць на галаве некаторых птушак. Грэбень пеўня.
4.перан. Верхні край, вяршыня чаго‑н. Грэбень баразны. Грэбень лесу. □ Па самым грэбень вала ідзе дарожка, абсаджаная старымі дрэвамі.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пліта́, ‑ы, ДМ пліце; мн. пліты, пліт; ж.
1. Вялікі плоскі камень або кавалак металу і пад. з плоскай роўнай паверхняй. З цяжкіх гранітных пліт узняўся маўзалей.Танк.Прыстань шырокая, доўгая, роўная, прасторная, акуратна вылажана гладкімі каменнымі плітамі і заліта асфальтам, абсаджана двума радамі каштанаў.Колас.Рудзенькая дарожка да самага ганка была высыпана жоўтым пяском і выкладзена бетоннымі плітамі.Місько.
2. Кухонная печ з канфоркамі. — Хацелася б, сынок, каб і ты быў такі спагадлівы і уважлівы да людзей, — зазначыла маці і адышлася да пліты гатаваць снеданне.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
track
[træk]1.
n.
1) чыгу́начная каляя́, чыгу́начныя рэ́йкі
2) сьлед -у m.
animal’s tracks — сьляды́ зьвяра́
3) каляі́на f.
4) сьце́жка f., глуха́я даро́жка
5) бегава́я даро́жка, трэк -у m.
6) гу́сеніца f. (тра́ктара, та́нка)
2.
v.t.
1) высо́чваць (зьвяра́)
2) напада́ць на сьлед
to track down a criminal — вы́сачыць злачы́нца
3) сьлядзі́ць
Don’t track mud into the house — Не сьлядзі́, не нано́сь гра́зі ў ха́ту
•
- jump the track
- keep track of
- lose track of
- make tracks
- off the track
- on track
- on the track of
- the beaten track
- the wrong side of the tracks
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
runner
[ˈrʌnər]
n.
1) бягу́н бегуна́m., удзе́льнік спабо́рніцтваў у бе́гу
2) паслане́ц, гане́ц -ца́m.
3) по́лаз -а m. (са́няў)
4) лязо́n. (канька́)
5) палаві́к -а́m., даро́жкаf.
6) кантрабанды́ст -а m.; кантрабанды́сцкі вадапла́ў
7) па́растак паўзу́чай расьлі́ны, ато́жылак -ка m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сце́жка Вузкая пешаходная дарожка; прыкметная лясная пуцінка (БРС); пагон (Слаўг.); глухая дарога (Жытк.). Тое ж сцёжка (Ветк., Рэч.), трапі́нка (Докш., Лёзн., Стол.), трапі́на (Жытк.), тропка (Зах. Бел.Др.-Падб.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
папяро́чка Папярочны ўчастак поля, палоска, папярочная баразна, наогул папярочнае ворыва, якім закругляюць доўгі загон (Слаўг., Стаўбц.Прышч.); папярочная дарожка (Стаўбц.. Прышч.). Тое ж папярэчка (Слаўг., Стаўбц.Прышч.), пяра́к (Пух.Шат.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Сця́га ’нізіна са сцёкам’ (ТС), сця́гліна ’дол, упадзіна, лагчына’ (паст., Сл. ПЗБ); да сцягнуць < цягнуць, г. зн. месца, якое сцягвае ваду або якое цягнецца на пэўную адлегласць.
Сцяга́ ’сцежка’ (Ласт., Рам. 8–9, Касп.; рас., Шатал.), ’дарога, шлях’ (Сл. ПЗБ), сціга́ ’тс’: за гумном ідзець сціга, вы той сцягой ідзіці (рас., ЛА, 4), ’троп’: сцегі́ ваўчыныя (брасл., Сл. ПЗБ). Параўн. рус.дыял.стега́ ’сцежка’. Прасл.*stьga, звязанае чаргаваннем галосных са сцігаць (гл.), параўн. роднасныя лат.stiga ’сцежка, пешаходная дарожка’, ст.-в.-ням.stëg ’тс’, з іншай ступенню вакалізма гоц.staiga ’дарога’, ст.-в.-ням.steiga, алб.shtek ’сцежка, праход’, што да і.-е.*steigh‑ ’крочыць, падымацца’ (Фасмер, 3, 752; Скок, 3, 331; Глухак, 583). Гл. таксама сцежка.