факульте́т факультэ́т, -та м.;

истори́ческий факульте́т гістары́чны факультэ́т;

юриди́ческий факульте́т юрыды́чны факультэ́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матэрыялі́зм, -му м. материали́зм;

○ дыялекты́чны м. — диалекти́ческий материали́зм;

гістары́чны м. — истори́ческий материали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Матэрыялістычнае разуменне гісторыі, гл. Гістарычны матэрыялізм

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Сінопсіс»,

гісторыка-палітычны твор, выдадзены ў 1632; гістарычны твор, выдадзены ў 1674.

т. 14, с. 402

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

біяцэнагене́з

(ад біяцэноз + -генез)

гістарычны працэс фарміравання і развіцця біяцэнозаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

historic

[hɪˈstɔrɪk]

adj.

1) сла́ўны або́ ва́жны ў гісто́рыі

2) гістары́чны

historic site — гістары́чная мясьці́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампаратыві́зм

(ад лац. comparativus = параўнальны)

параўнальна-гістарычны метад у мовазнаўстве і літаратуразнаўстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цыкл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Заканамернае, рэгулярнае кола якіх-н. з’яў, дзеянняў, працэсаў.

Гадавы ц. вярчэння Зямлі.

2. Сукупнасць навук, аб’яднаных па якім-н. агульным прынцыпе.

Гістарычны ц.

3. Шэраг, паслядоўны закончаны рад чаго-н.

Ц. вершаў.

Ц. лекцый.

Ц. песень.

|| прым. цыклавы́, -а́я, -о́е (да 2 і 3 знач.) і цыклі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́ра, -ы, мн. э́ры, эр, ж.

1. Сістэма летазлічэння, якая вядзе свой пачатак ад пэўнага моманту.

Хрысціянская, або новая, наша, э. пачынаецца з даты нараджэння Ісуса Хрыста.

2. Вялікі гістарычны перыяд, які карэнным чынам адрозніваецца ад папярэдняга.

Э. касманаўтыкі.

3. Самы вялікі храналагічны падзел, значны этап у геалагічнай гісторыі Зямлі (спец.).

Палеазойская э.

Мезазойская э.

Кайназойская э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гісто́рыя ’гісторыя’. Ст.-бел., гистория, гисторея, гисторыя (< польск. historia < лац. historia < грэч. ἱστορία); гл. Булыка, Запазыч., 83. Аднак сучаснае бел. слова можа быць запазычаным і з рус. мовы (аб рус. исто́рия, гисто́рия гл. Фасмер, 1, 408; Фасмер, 2, 143). Але бел. гістары́чны, укр. істори́чний < польск. historyczny.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)