Наўзрок ’на выгляд, на вока’ (Нас., Др.). Да узіра́цца ’глядзець’, узро́к ’зрок, бачанне’, параўн. рус. навзгляд ’на вока, прыблізна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ско́са нареч.
1. и́скоса;
с. пагляда́ць — и́скоса погля́дывать;
2. перен. ко́са;
с. глядзе́ць — ко́со смотре́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гля́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. глянь; зак.
Аднакр. да глядзець (у 1, 3 і 5 знач.).
•••
Глянуць свежым вокам — паглядзець што‑н. іншаму чалавеку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́блівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць грэблівага; агіда, гадлівасць. Так і цямнеюць на сцяне тыя бязрогія алені, на якія Ніна не можа без грэблівасці глядзець. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.
Абл. Прагна глядзець на каго‑, што‑н. Я доўга зырыўся на пастраляны, зрашочаны кулямі капот, пагнутую, пакарабачаную кабіну. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сланя́ць, ‑яе; безас. незак., каго.
Абл. Хістаць, вадзіць у бакі. [Лях:] — На нашых коней глядзець страшна. Каб гэта сярод лета каня ў бакі сланяла! Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зеркі ’вочы’, ’іскры’, ’зоркі’ (Нас.). Відаць, утворана ад *zьr‑ з суф. ‑ък‑; корань, прадстаўлены ў зрэнкі, зрок, мае значэнне ’глядзець’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Зра, зря ’дарма’ (Бяльк.). З рус. зря ’тс’ (гл. Шанскі, 2, З, III) — дзеепрыслоўе ад зреть ’глядзець’ (гл. зрэнкі, зорыць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Су́гляды ’агледзіны’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб., Бяльк.), сугля́ды (Сл. Брэс., Мат. Гом.). Да су- і глядзець, параўн. агледзіны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
connive
[kəˈnaɪv]
v.i.
1) патура́ць, глядзе́ць праз па́льцы
2) та́йна супрацо́ўнічаць (напр. з во́рагам)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)