глу́ха,
1. Прысл. да глухі (у 2, 3 знач.).
2. безас. у знач. вык. Ціха, бясшумна. Глуха ў полі. Нішто не хвалюе. А. Александровіч.
3. прысл. Шчыльна, наглуха. З нізкага берага дно акіяна вачам не даступна, — Глуха ўкрыла яго сіняя цемень вады. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прастрэ́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1. Незак. да прастрэліць.
2. Незак. да прастраляць (у 1 знач.).
3. Страляючы, паражаць агнём (які‑н. участак, прастору). Немцы прастрэльвалі кожны глухі закутак. Лынькоў. Гітлераўцы амаль бесперапынна асвятлялі .. [ поле] ракетамі, прастрэльвалі з кулямётаў трасіруючымі кулямі. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недачу́ць I сов.
1. недослы́шать;
2. (не услышать) прослу́шать;
◊ глухі́ ~чу́е, дык прыло́жыць — погов. глухо́й недослы́шит, так приба́вит
недачу́ць II несов., см. недачува́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
zaścianek
м.
1. гіст. малы маёнтак;
2. засценак;
3. перан. глухі закутак; правінцыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
магі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магілы. Магільны камень. Магільны насып.
2. Такі, як у магіле. Магільны холад. // Абсалютны, поўны (аб цішыні, спакоі). Магільная цішыня была ў Чыкілевічавай хаце, калі старшыня сельсавета агалошваў.. грозную рэвалюцыю. Колас.
3. Глухі, нізкі; замагільны (пра голас).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Візг ’візгат, пранізлівы, рэзкі гук’ (КТС). Рус. визг ’тс’. У іншых слав. мовах маецца глухі варыянт гэтай лексемы visk‑. Звонкасць ‑зг абумоўлена, відаць, інтэрвакальнай пазіцыяй. Да віск (гл.). Сюды ж новаўтварэнні візгат, візгатня, візгатанне, візготны, візгатаць, візгатліва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віславухі ’з абвіслымі вялікімі вушамі’ (БРС, КТС, Мядзв., Нас., Касп., Сцяшк.). Укр. вислоу́хий ’тс’, рус. вислоухий: алан. ’глухі’, перм., арханг., кастр., варон., паўдн.-сіб. ’вялы, павольны, някемлівы, нярупны, няўважлівы’. Усходнеславянскае. Да ві́слы (гл.) і ‑ву́хі (гл. вушы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hollow2 [ˈhɒləʊ] adj.
1. пусты́, по́лы;
a hollow tree дуплі́стае дрэ́ва
2. запа́лы (пра шчокі)
3. глухі́ (гук)
4. пусты́, няшчы́ры, несур’ёзны;
hollow promises пусты́я абяца́нні
5. непатрэ́бны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dull [dʌl] adj.
1. ну́дны, неціка́вы
2. невыра́зны, няя́ркі
3. глухі́ (пра гукі)
4. пахму́рны (пра дзень, надвор’е)
5. тупы́;
a dull pain тупы́ боль
6. тупы́, дурны́, неразу́мны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tónlos
a
1) бязгу́чны
~e Stílle — маўча́нне, маўклі́васць
2) ненаціскны́ (у складзе); глухі́ (пра гук)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)