абы-што́, абы-чаго́.

1. займ. няпэўны. Што-н., што папала.

2. у знач. наз. Глупства, абсурд, непатрэбшчына (разм.).

Пакінь гаварыць а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разглаго́льстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак. (разм.).

Мнагаслоўна, без толку гаварыць аб чым-н.

Р. аб сіле мастацтва.

|| наз. разглаго́льстваванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

каламбу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Гаварыць каламбуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгаво́рвацьII (гаварыць) vor sich hin sprchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мані́ць, маню́, ма́ніш, ма́ніць; незак.

Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду.

|| зак. змані́ць, зманю́, зма́ніш, зма́ніць, намані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць і памані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

збалбатну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што (разм.).

Сказаць тое, чаго не варта было гаварыць; прагаварыцца ў гутарцы.

З. глупства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пі́саны, -ая, -ае.

Напісаны ад рукі.

Пісаныя кнігі.

Гаварыць як па пісаным (бойка, гладка).

Пісаны прыгажун або пісаная прыгажуня — пра вельмі прыгожага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пляву́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Гаварыць абы-што, малоць языком без толку, пустое.

|| зак. напляву́згаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. пляву́зганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расшчабята́цца, -бячу́ся, -бе́чашся, -бе́чацца; -бячы́ся; зак.

1. Пачаць моцна шчабятаць (пра птушак).

Ластаўкі расшчабяталіся.

2. перан. Пачаць многа, ахвотна гаварыць, расказваць.

Дзеці расшчабяталіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дыплама́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Дзейнічаць, гаварыць асцярожна, не раскрываючы сапраўднага намеру. Як толькі Загурскі пачаў гаварыць, я зразумеў, што дыпламатнічаць ён не ўмее. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)