перажагна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Уст. Перахрысціць (у 1 знач.). Полаз разліў віно ў шклянкі, жартаўліва перажагнаў іх: — Выйдзі, нячысты дух... — і падняў сваю шклянку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабернэ́

(фр. cabernet)

1) сорт вінаграду з цёмна-сінімі ягадамі;

2) чырвонае віно з такога вінаграду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

стало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для стала, для выкарыстання ў час яды. Сталовы сервіз. Сталовая бялізна. □ Хапіліся сталовага серабра — а таго след прастыў, не дашукаліся і прадвадзіцельскай шубы... Лынькоў. Сталовым нажом бацька ўрачыста робіць на вушаку засечку. Хадановіч.

2. Які мае адносіны да сталовай, прызначаны для яе. Сталовы гарнітур.

3. Спец. Які мае плоскія вяршыні і крутыя схілы (пра гару, узвышша). Сталовыя горы. Сталовы айсберг.

•••

Сталовае віно гл. віно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mature​1 [məˈtjʊə] adj.

1. даро́слы; ста́лы;

mature age ста́лы ўзро́ст

2. даспе́лы (пра віно, сыр і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mature​2 [məˈtjʊə] v.

1. вы́расці, стаць даро́слым (фізічна і духоўна)

2. даспе́ць (пра віно, сыр і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vintage​2 [ˈvɪntɪdʒ] adj.

1. ма́рачны, вы́трыманы;

vintage wine ма́рачнае віно́

2. старамо́дны, састарэ́лы;

vintage jokes анекдо́ты «з барадо́ю»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слугава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Тое, што і прыслужваць. А паны сабе балююць, П’юць заморскае віно, — Для іх робіцца яно, — І ім лёкаі слугуюць, Як тут водзіцца даўно. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brut

[bru:t]

adj.

1) ве́льмі сухо́е (віно́)

2) не шліфава́ны (кашто́ўны ка́мень)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

casking

[ˈkæskɪŋ]

n.

1) наліва́ньне віна́ ў бо́чкі

2) віно́ ў бо́чках

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́сіліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак.

1. Дайсці да страты сіл; знясіліцца.

В. на цяжкай рабоце.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць неўрадлівым, спустошыцца (пра глебу; разм.).

Зямля высілілася.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць моц (пра віно, хрэн і пад.; разм.).

|| незак. высі́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. высі́льванне, -я, н. і высіле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)